Natsu-Mon: 20th Century Summer Kid - Ouderwets Japans

Comfort food. Het is een combinatie van woorden die sommigen direct zullen afschrikken. Het komt neer op het feit dat je weet wat je krijgt en je erg op je gemak voelt. Wellicht is het niet de beste game om te spelen, maar het heeft een aantrekkingskracht waar je niet omheen kan. Met dat gevoel schrijf ik nu over Natsu-mon. Deze game, met een uiterst rustgevend aura, gaf me problemen om er de juiste woorden voor te vinden. Ach, het is een poging waard.

Je speelt als Satoru, een klein jochie dat door heel Japan blijkt te reizen. Niet alleen natuurlijk, want het heeft meer te maken met de baan van zijn vader. Als ringmeester van een circus is hij verantwoordelijk voor een hele stoet en gaan ze zodanig van stad naar stad. De groep komt, tijdens het oh zo warme augustus, aan in Yomogi Town waar ze een hele maand blijven hangen. Je avonturen spelen zich gedurende de maand af met maar één einddoel: geld verzamelen voor het circus. De tijden zijn moeilijk voor het team en je wilt ze maar wat graag een helpende hand bieden.

Het verhaal wordt verteld met vrolijke dialogen. De inwoners van Yomogi Town zijn uiterst vriendelijk en Satoru wordt met open armen ontvangen. Al snel worden er vriendschappen gesloten, word je uitgenodigd voor activiteiten en krijg je vragen over het leven in het circus. Het is verbazingwekkend hoe de game met de gegeven situaties omgaat. Alles in Natsu-mon wordt op een positieve manier belicht, zelfs als dat niet geheel terecht voelt. Hoewel er een tijdsbesef is, voelt dat in Natsu-mon bijna niet zo. In de holst van de zomer maakt iedereen tijd voor je. Er is geen druk, van niemand die je tegenkomt. Het maakt de ervaring van Natsu-mon vertrouwd terrein.

Activiteiten totdat je erbij neervalt
Op gameplay-vlak zal Natsu-mon niet meteen een overtuigende indruk maken. De reden hiervoor is dat je de in-game tijd van het avontuur zelf mag invullen. Yomogi Town en zijn directe omgeving zijn jouw speelterrein en je mag gaan waar je maar wilt. Natsu-mon heeft een tutorial, maar het gooit je vanuit het niets vrij in het diepe. Een langere handreiking zou, in dat opzicht, geen overbodige luxe geweest zijn. Een beginnende speler zal rondlopen en activiteiten tegenkomen, waardoor iemand al snel met keuzes wordt overweldigd. De vele mogelijkheden tot avontuur helpen daar niet bij. Toch gek voor een game die relaxen hoog in het vaandel heeft staan.

Op een gegeven moment komt de game flow als geheel samen. Ik kijk elke dag in het logboek, zie wat er nog moet gebeuren en maak daaruit de keuzes. Er is geen foute manier van spelen, dus de manier waarop je het spel speelt mag je ook lekker zelf weten. Door de maand heen zie je personages ontwikkelen, verandert wie je kunt tegenkomen en welke activiteiten je kunt ervaren. Met Natsu-mon ben je een fiks aantal uren zoet, maar een tweede playthrough heb je echt nodig om alles echt te kunnen doorgronden. Zelfs nu vraag ik me nog af of ik alles heb gezien, maar misschien is dat een antwoord voor de toekomst. In ieder geval, het ontdekken van Yomogi Town voelt als een beloning op zich.

Nu zul je je afvragen: ”nou, wat kan ik zoal doen?” In mijn ogen zijn de activiteiten opgesplitst in twee soorten: grote doelen en one-offs. De grote doelen gaan veel meer om het afwerken van lijstjes. Zo kun je lokale flora en fauna verzamelen, de nodige rotzooi opruimen en helpen met het runnen van het circus. Het afkruisen van deze sub-doelen helpt met het voltooien van het hoofddoel, gezien je betaald wordt voor jouw grondige speurwerk. Er zijn dagen geweest waar de focus lag op het vinden van insecten en dat bleek verbazingwekkend leuk. De betere interacties komen echter van de one-offs. Van muzikale acts tot hangen met kinderen in de buurt, je voelt het leven dat in Yomogi Town zit. Soms krijg je geld, soms verdien je stamina-mogelijkheden. Niet elke taak zal je gezind zijn, maar dat valt te verwachten met de hoeveelheid verschillende scenario’s die de makers hebben ontwikkeld. Hoe dan ook, je wordt altijd beloond met tekeningen en grappige opmerkingen in het logboek. Satoru is een vermakelijke knaap.

Presentatie mag er wezen
De ontwikkelaars hebben een game gecreëerd waar in geleefd wordt. Het is zo uitdagend om te maken, laat staan te realiseren. De eerste stappen waren niet mals, maar het gaat om de reis die je maakt. Ik voelde mij meteen weer een kind, op een zomervakantie ver weg van huis. Het aflopen van de paden, mensen ontmoeten en alles een beetje de boel laten. Hoewel ik het Japanse platteland nog nooit heb ervaren, was het gevoel toch heel herkenbaar. Er zijn momenten waar de illusie wordt verbroken, maar het vinden van elk hoekje brengt me zo weer in de verbeelding. Natsu-mon is uniek in zijn soort en wat vind ik het fijn om zo’n spel in het Engels te ervaren.

Grafisch is Natsu-mon strak vorm gegeven. Met strakke kleuren komt het spel uitstekend uit de verf, zelfs op de zeven jaar oude Nintendo Switch. Het is niet een game die werkt rondom de limieten van het systeem, maar er hand-in-hand mee samen loopt. Je krijgt mooie omgevingen, vrolijke personages en een uniek stijltje waar je u tegen zegt. De framerate is misschien het enige punt waar dingen net iets beter hadden gekund, maar zo slecht is het ook weer niet. Het audio design is fantastisch. Aangename muziek wordt gecombineerd met de achtergrondgeluiden die je van het Japanse platteland mag verwachten.

Conclusie
Natsu-mon staat verrassend sterk. Met een aangename stijl en charme waar je maar naar blijft kijken, weten de developers je om de vinger te winden. Het is een vrolijk avontuur waar ik actief aan terug denk, al vraag ik me oprecht af of ik wel alles heb gezien. De activiteiten zijn geinig en geven je genoeg om te doorgronden, dus het zou goed kunnen dat ik nog niet klaar ben. Dat gezegd hebbende, de tutorial had echt beter gekund. Het voelt soms dat de game je dingen niet uit wil leggen, waardoor het begin een beetje tegenvalt. Maar met tijd leer je om van deze game te houden. En die liefde? Die krijg je tien keer zo goed terug.