Mario vs. Donkey Kong - Een smakelijk tussendoortje

Mario staat bekend om zijn acrobatische toeren en platformverfijndheid. Maar in Mario vs. Donkey Kong moet je rustiger te werk gaan en al puzzelend richting het einde springen. En dat is, vooral met twee spelers, best leuk. Hierbij onze review van Mario vs. Donkey Kong.

Mario vs. Donkey Kong is een zogenaamde puzzelplatformer. Elk level is verdeeld in twee secties. In de eerste sectie probeer je de sleutel door het sleutelgat te krijgen, en in de tweede tracht je de Mini Mario te redden. Ook zijn er in elk level drie cadeautjes verstopt, en alleen door ze allemaal te vinden, grijp je een felbegeerde bonusster in de wacht. Je weet dus in elk level precies wat je kunt verwachten, maar laat het maar aan de hoge dames en heren van Nintendo over om hieromheen negen werelden aan uitdagingen te verzinnen.

Spelen met schakelaars

Veel levels hebben te maken met schakelaars. Blauwe of rode schakelaars bijvoorbeeld. Je ziet dat linksbovenin een level zo’n felbegeerde sleutel is, alleen ontbreekt een trap om er te komen. Wel zie je blauwe stippellijnen. Met een stevige sprong op een blauwe schakelaar tover je deze stippellijnen om tot ladder, waardoor je er zo naartoe kunt klimmen. Eén probleem: het rode platform dat jou een stapje hoger bracht, is nu weg. Maar wacht: iets hoger zit óók een schakelaar. Misschien kan je die gebruiken?

Fastforward naar Wereld 6. Een level vol kleurenschakelaars en lopende banden. Door slim te springen in het je gelukt om die sleutel te pakken. Nu moet ‘ie alleen nog door het sleutelgat. Er staan drie lopende banden voor je, die elk een andere kant op gaan. Door de sleutel er simpelweg op te mikken, verdwijnt ‘ie al snel in een gat. Aan jou om met de schakelaar slim die banden van richting te veranderen, zodat ‘ie bij dat sleutelgat uitkomt. Maar dat niet alleen: als je een sleutel loslaat, heb je maar vijftien seconden om ‘m te pakken. Dus jij moet er als de wiedeweerga achteraan. Helaas kom je er op het laatste moment achter dat je vergeten was die blauwe schakelaar om te zetten, zodat je er niet komt. Sleutel weg. Tijd om. Leven kwijt. Nog maar eens proberen.

Het leuke aan Mario vs. Donkey Kong is dat je die befaamde besnorde loodgieter op een hele andere manier moet leren besturen. Zo gebruikt ‘ie hier zijn handen, en kun je objecten oppakken, gooien en neerzetten. Bijvoorbeeld om een vijand mee kapot te maken of om ‘m te gebruiken als steun zodat je nét wat hoger kunt springen. Hij is daarnaast verrassend acrobatisch: hij kan een handstand doen om vallende objecten te ontwijken, extra hoog springen door eerst te hurken en twee keer omhoog te springen en nog veel meer. Die laatstgenoemde vaardigheid kun je zelfs gebruiken om soms stiekem wat gedeeltes over te slaan, als je handig bent.

Co-op-plezier

Mario vs. Donkey Kong kwam voor het eerst uit op de Game Boy Advance in 2004. Het is dus een remake ter ere van zijn twintigjarige bestaan. Als een waar remake betaamt, zit het vol toevoegingen en extra spelmodi.

Hierbij verdient de nieuw toegevoegde Relaxed-stand een speciale vermelding. Hoewel deze op het eerste gezicht lijkt als een ‘gemakkelijke’ modus – past die stiekem veel meer bij de aard van het spel. In mijn intro schreef ik dat het spel rustig was, maar stiekem is dat niet helemaal waar. De levels in Mario vs. Donkey Kong zijn gebonden aan een strakke tijdslimiet. Zelfs in de eerste paar levels kan de tijd al om zijn voordat je uitgevogeld hebt wat de bedoeling is. Iets wat in mijn ogen niet helemaal past bij een puzzelspel als dit. Die Relaxed-stand, waar je geen tijdsdruk hebt, is dus een uitstekende toevoeging!

De tweede speciale vermelding is voor de co-op-modus. Deze laat je het complete spel met twee spelers doorploegen. Speler twee neemt de rol van Toad aan, maar heeft dezelfde vaardigheden als Mario. Deze modus is fantastisch, en de ster van dit pakket. Mijn vriendin en nichtje speelden samen deze modus, en al gauw zaten ze samen te overleggen over de juiste weg vooruit. “Als jij nou op deze schakelaar drukt, dan klim ik naar boven.” Het overleg startte heel natuurlijk en was broodnodig, want hier is die tijdslimiet niet uit te zetten. De co-op-modus gaf ook aan dat de game geschikt is voor jong en oud: mijn nichtje is nog maar zes jaar, maar beheerste algauw ook alle facetten (al zal het voor haar bij de latere levels ongetwijfeld pittiger worden).

Nintendo heeft de levels in de co-op-modus ook subtiel veranderd: zo zit er in elk level een tweede sleutel verstopt, die jullie eerst moeten vinden voordat je de andere sleutel kunt gebruiken. Ook kun je elkaar slim gebruiken om op elkaar te springen. Kortom: een erg leuke toevoeging!

Mini Mario’s en eindbaasgevechten
Mario vs. Donkey Kong bevat acht werelden, met elk zes levels. Allen hebben hun eigen thema: van spookhuis tot vulkaan. Overal vind je obstakels en uitdagingen aan de hand van dat thema. Sta er niet van te kijken als in sommige levels de lava ineens begint te stijgen. Heb je alle levels van een wereld gehaald, dan ontgrendelt een speciaal level met de Mini Mario’s en een baasgevecht.

In eerstgenoemde waggelen die kleine loodgieters achter je aan, en moet je met hen de letters T O en Y verzamelen. De twist is dat zij Mario’s richting te allen tijde volgen, maar bijvoorbeeld niet kunnen klimmen. Hierdoor moet je slim objecten neergooien of verplaatsen, om ze op dezelfde hoogte te krijgen als jij. Weet je de Mini’s naar het einde te krijgen, wacht een gevecht met Donkey Kong op je. Bij deze gevechten moet je doorgaans een object op zijn hoofd gooien. Iets wat bemoeilijkt wordt door schakelaars, platformen met een speciale kleur of gladde vloeren. Deze gevechten zijn vaak niet heel moeilijk of spannend, en dienen vooral als kers op de wereldtaart.

Mario vs. Donkey Kong is, in je eentje, vooral geschikt in korte dosissen. Levels zijn kort,  to-the-point en heerlijk om even op reis of op het toilet te spelen. Maar als je teveel achter elkaar speelt, begint het wel wat te vervelen – vooral omdat je precies weet wat je kunt verwachten. Daarnaast vlieg je door het spel heen: sta er niet van te kijken als je binnen tien uur al naar de aftiteling zit te kijken (al is het spel dan nog niet afgelopen!). Mijn voornaamste kritiekpunt is dan ook: stiekem is €49,99 wat te duur. Dit zit ‘m deels in het genre: puzzelplatformers zijn nou eenmaal vaak indies of budgettitels, maar tegelijkertijd weet dit spel het predicaat ‘leuk’ ook nooit te ontstijgen. Het is nét niet prikkelend of innovatief genoeg om je telkens te laten zuchten voor meer.

Tenzij je van plan bent om dit met z’n tweeën te gaan spelen – want dan is Mario vs. Donkey Kong écht fantastisch.

Conclusie

Mario vs. Donkey Kong is een typisch tussendoortje. Het is kort, behapbaar en genieten in korte dosissen. Als een waar puzzelspel betaamt, zijn alle levels gebaseerd op hetzelfde principe, maar binnen deze kaders weet Nintendo een hoop variatie te creëren. De toevoegingen van deze remake zijn een schot in de roos: vooral de co-op-stand zorgt dat de levels een stuk dynamischer aanvoelen, en laten je heerlijk gezamenlijk naar het einde puzzelen. Helaas is het prijskaartje stiekem wel iets aan de hoge kant als je van plan bent om in je eentje te spelen.