Little Nightmares III - Klein maar fijne horror

Ontwikkelaar Tarsier Studios is bekend van het maken van de eerste twee Little Nightmare-spellen, maar voor dit derde deel hebben ze geen tijd. Ze zijn namelijk bezig met het maken van Reanimal, waardoor er een ander team achter Little Nightmares III zit. Supermassive, bekend van Until Dawn en The Dark Pictures, is verantwoordelijk voor deze derde kleine nachtmerrie. Pakt dit goed uit, of wordt het een grote nachtmerrie?

In het eerste deel van Little Nightmares liep je rond met één specifiek personage, in deel twee was dit een ander figuur dat af en toe hulp kreeg maar in deel drie hebben ze het helemaal over een andere boeg gegooid. Je loopt namelijk altijd rond samen met een ander personage. Als je een nieuwe game begint, kies je voor een van de twee figuren: Low of Alone. Elk personage heeft zijn eigen voorwerp dat de ander niet heeft en dit is op bepaalde momenten essentieel. Dit spel is echt gemaakt voor co-op.

Samenwerken is het sleutelwoord

Little Nightmares is een platformspel met horrorelementen, dat principe is niet veranderd sinds Supermassive het stokje overnam. Ze hebben zoals gezegd dus wel heel duidelijk een ander idee wat betreft de co-op, want dat is in deze game echt constant. Te allen tijde loopt het andere personage met je mee, waardoor je beide wapens eigenlijk altijd tot je beschikking hebt. Alone heeft een soort moersleutel bij zich waarmee kleine vijanden neergemept kunnen worden en waarmee op bepaalde punten gaten in de muur geslagen kunnen worden. Low, het personage dat ik koos, heeft een pijl en boog mee. Daarmee kunnen hangende objecten naar beneden geschoten worden, maar ook vliegende vijanden kunnen er mee aangepakt worden. Je kan je dus een stuk beter verdedigen dan in de vorige delen.

De co-op werkt helaas alleen online. Dat is een enorme gemiste kans, want beide personages lopen telkens in hetzelfde scherm rond. Er is geen split-screen nodig. Het is heel jammer om te zien dat veel ontwikkelaars ervoor kiezen om de offline functie weg te laten, want leuk samen op de bank de game doorspelen is echt een prima scenario voor een regenachtig weekend. Je zal dus online samen moeten spelen met iemand, of natuurlijk gewoon alleen.

Ik ben namelijk van mening dat de A.I. echt heel goed werkt in deze game. Je kan bijvoorbeeld in een situatie zitten waar je het liefst hebt dat je collega een bepaald item even draagt als jij een deur moet openhouden. Je kan je voorstellen dat het dan aardig frustrerend zou werken als hij als een hersenloze pop maar een beetje staat te niksen. Niets van dat alles. In mijn tijd met de game heb ik alleen maar gemerkt dat hij precies op de goede momenten vijanden aanpakt en objecten meeneemt. Alhoewel lokale co-op nog steeds leuker zou zijn, is het samen spelen met een computergestuurd personage echt geen straf.

Horror, of toch niet zo eng?

Little Nightmares III is boven alles vooral echt enorm sfeervol. Je loopt rond door verlaten gebieden bij een kermis buiten of binnen in een gebouw, en in veel achtergronden zie je vaak de meest bizarre dingen gebeuren. Ook is er vaak veel dreiging doordat bijvoorbeeld lichten aan en uit gaan en de muziek dan doet vermoeden dat er heel veel aan de hand is. Maar de werkelijkheid zegt toch iets anders. De game is over het algemeen vrij rustig en je hebt eens in de zoveel tijd momenten waarin je wel met samengeknepen billen op je stoel zit. Die momenten moet je eigenlijk gewoon zelf ontdekken, dus ik wil geen specifieke voorbeelden verklappen. Maar soms word je achterna gezeten en dan moet je weer sluipen langs een hele rij wezens die je alleen zien als je normaal loopt. Verder ben je eigenlijk vooral bezig met simpele puzzels oplossen of langs kamers lopen waar helemaal niets gebeurt. Er hadden best iets meer momenten in mogen zitten waar je de pijl en boog en moersleutel van je personages moet gebruiken, dit blijft slechts beperkt tot enkele situaties, en dan richt je personage ook nog eens automatisch op het doel.

Donker en schimmig

De game is behoorlijk donker, en in veel gevallen komt dit de sfeer enorm ten goede. In horrorspellen wil je natuurlijk dat de speler verwacht dat er achter elke doos of half geopende deur een gevaar schuilt. Het is echter de schimmigheid van alles en vooral ook het perspectief waardoor het speelplezier af en toe wat daalt. Zo kun je regelmatig niet goed zien waar je naartoe moet, zodat je vaak naast objecten springt. En door het perspectief kon ik soms niet goed zien wat een bruikbaar object is. Dit resulteerde in een zoektocht van twee dagen… waarna ik tot de conclusie kwam dat ik in de laatste kamer gewoon aan de zijkant van een tafel kon hangen om daarop te klimmen.

Toch is het absoluut zo dat Little Nightmares III wederom de voor de serie zo karakteristieke sfeer goed weet neer te zetten. Je bent in een horror-omgeving, maar het is niet de hele tijd volop actie, en als je je te veel focust op wat je moet doen mis je misschien details in de omgeving en in de achtergrond. Er zijn iets te veel kamers waar niets gebeurt, maar over het algemeen doet deze game het verder echt helemaal prima op het gebied van spanning.

Af en toe kwam ik, ook in dit deel, wat vreemde bugs tegen. Op een bepaald moment zakte mijn personage half door de vloer heen waardoor ik moest resetten naar het vorige checkpoint. Ook sprongen beide personages door een soort vuilstortkoker naar beneden, maar om een of andere duistere reden kwam alleen ik eruit. Wederom moest ik resetten naar het vorige checkpoint, en na een klein stuk opnieuw spelen ging het ineens wel goed.

Conclusie

Little Nightmares III is ondanks de punten van kritiek echt weer een fijne horror-platformer. De controls en het perspectief werken niet altijd goed mee en ik kwam wat vreemde bugs tegen, maar de co-op met een computergestuurd personage werkt echt heel goed. Ook de sfeer zit er vanaf het begin al meteen goed in. Fans van creepy platformspellen zullen plezier hebben van deze game.