LEGO Harry Potter Collection

LEGO Harry Potter Collection is inmiddels alweer de zevende LEGO-titel die voor Nintendo’s hybride console verschijnt. Het concept van LEGO-games is in al die jaren niet veel veranderd: je hebt een bekende film-franchise, je giet er een heuse dosis Deense steentjes overheen en vervolgens neem je jezelf erg op de hak. Wat er vaak uitkomt zijn uitgebreide games met gevoel voor humor en vele verzamelobjecten. Is dat ook dit keer weer het geval?

Zoals de naam al doet vermoeden is dit spel een collectie van twee games, LEGO Harry Potter Jaren 1-4 en Jaren 5-7, die beide voor de Wii zijn verschenen. Dat is in beginsel geen groot probleem. De game is grafisch een stuk beter, kent alle downloadbare content en zelfs nieuwe content zitten in deze collection-versie. Gezien de tijdspanne die tussen het laatste deel zat en de collectie die nu is uitgebracht is een eventueel nieuwe aankoop zelfs voor de spelers die hem in het verleden hebben gespeeld gerechtvaardigd.

Twee games – Twee verhalen

Omdat het een collectie is van twee spellen, kun je bij het opstarten van het spel kiezen tussen beide games. Het is aan te raden om met deel 1-4 te beginnen, zodoende het verhaal chronologisch te volgen. Het is echter wel jammer dat het twee op zichzelf staande games zijn. Bij beide games moet je dus apart alle spreuken verzamelen. Het was op zich mooi geweest als TellTale Games het spel op een dusdanige manier had kunnen aanpassen dat dit gewoon één grote LEGO Harry Potter-titel zou zijn. In de originele recensie was dit ook al een kritiekpunt en juist met dit soort remasters had het spel dit soort kritiekpunten enigszins kunnen wegpoetsen.

Nu moet je het doen met twee op zichzelf staande games, waarbij ze zich op enkele vlakken onderscheiden. Denk hierbij aan wat speciale spreuken, een duelleersysteem en het verhaal zelf. Het zijn dan ook in beide games de verhaalmodus die het leukst is om te volgen. De game kent allerlei bekende momenten uit de films, maar tussen de bedrijven door heb je wel de vrijheid om talloze side-missies te voltooien. Dit zorgt ervoor dat je een gevoel van vrijheid hebt. Dat is maar goed ook, want als je de hoofdlijnen van het verhaal volgt, is de rest wel heel erg lineair. Ondanks de focus op een iets jongere doelgroep wordt de speler soms iets teveel bij de hand gehouden, het is jammer dat er niet een optionele ‘tipvrije’ modus in de game zit, dit had het voor de wat oudere speler een stuk uitdagender gemaakt.

Verzamelen, verzamelen, verzamelen!

In 2010 zette LEGO Harry Potter de standaard als het ging om het verzamelen van allerlei spreuken, kledij en personages en dit blijft in deze remaster erg leuk om te doen. Juist door de hoeveelheid content kun je deze game tot in de eeuwigheid doorspelen om alles te verzamelen. Met nieuwe spreuken kun je ook weer teruggaan naar eerder uitgespeelde levels, om daarmee alle gebieden te unlocken. Dit zorgt voor een relatief hoge replaywaarde. De valkuil is echter wel dat de game hiermee op een gegeven moment wel erg vaak in herhaling valt. Als je een perfectionist bent en eerst deel 1-4 compleet uitspeelt, dan wordt deel 5-7 wel een erg grote herhaling van zetten, en dat nodigt niet uit om de gehele game te spelen.

Sfeer

De LEGO Harry Potter Collection is een remaster van LEGO-games uit 2010 en 2011 en dat is zeker te merken. Grafisch is de game beter dan zijn voorganger op de Wii, vooral omdat het nu in HD is. Toch is de game nauwelijks mooier dan de versies die tegelijkertijd op de andere HD-consoles verschenen.

Verder is er een prachtige sfeervolle soundtrack in de game, het enige jammere is dat er in de cutscenes geen voice acting plaatsvindt. Ook dat is een gemiste kans voor een remaster, alle LEGO-games die de afgelopen jaren uitkwamen hebben gebruikgemaakt van deze techniek, en daarmee valt het toch op dat we te maken hebben met een gedateerde game.

Conclusie

De LEGO Harry Potter Collection is een vermakelijke LEGO-game die barstensvol content zit. De echte Harry Potter-fan zal zich vermaken met de typische LEGO-humor en de Harry Potter-sfeer die in de game zit. Zelfs als je de game acht jaar geleden hebt gespeeld, nodigt het uit om opnieuw in de Zweinstein Express te stappen en zeven jaar op school te zitten. Toch valt de game op den duur wel ietwat in herhaling. Ook is het jammer dat er niet echte noemenswaardige nieuwe dingen in deze remaster zijn gestopt, zoals één doorlopende game en voice acting.