Grindstone – een kleurrijk actiespel incognito

Het toffe aan de natuur van de Nintendo Switch is dat bijna elk spel wel perfect bij het systeem past. Een groot open-wereld avontuur? Waarom ook niet, de tv staat er al klaar voor! Of een flitsend Apple Arcade puzzelspelletje? De ervaring is bijna hetzelfde in handheld-modus. En dat geldt precies voor Grindstone, het actievolle kleurenfestijn dat soms bijna vergeet dat het een Candy Crush-achtig puzzelspel is.

Oké dat van Candy Crush is in de praktijk niet helemaal waar, maar het is wel het eerste waar ik aan dacht toen ik voor het eerst kleine stukjes gameplay zag. Misschien dat het ook een beetje komt door de puzzel-boom die ontstond in mobiele app stores door het succes van onder andere Candy Crush. Grindstone geeft echter een frisse draai aan het genre en dat pakt super goed uit.

Perkele!

Grindstone’s avontuur begint bij Jorj, een familieman in hart en nieren. In de eerste paar minuten van het spel legt een leuk stripverhaal uit hoe hij Grindstone Mountain beklimt om geld te verdienen voor zijn familie. Het werk komt echter niet zonder risico’s: de berg zit volslagen gevuld met allerlei soorten kleurrijke (en stiekem ook best schattige) vijandjes, genaamd creeps. Hier is waar het puzzelaspect van Grindstone naar boven komt. De verschillend gekleurde creeps omringen Jorj totaal in elk level van de koude berg. Maar Jorj kan in acht verschillende richtingen door de creeps heen hakken, mits ze van dezelfde kleur zijn. Dit resulteert al gauw in onwijs tevredenstellende kettingreacties van tien, vijftien, twintig, of zelfs meer tot moes gereduceerde creeps. Heb je inderdaad zo’n kettingreactie gemaakt van tien of meer creeps, valt er een grindstone in het strijdveld. Hiermee kun je de kleur veranderen van de vijandjes die je aan het doorhakken was. Met een beetje strategie en een beetje geluk, maak je zo korte metten met de monstertjes. De items in het veld kun je verzamelen om later te gebruiken voor upgrades.

Voor elk monstertje dat je verslaat, komt er een nieuwe voor terug. Daarbij vallen sommige van deze vijanden je ook nog eens aan. Met een druk op de knop kun je het aanvalsgebied zien van de creeps. Daar wil je dus niet op eindigen, tenzij je één van je drie hartjes wilt verliezen. Het risico gaat al helemaal omhoog wanneer je het doel van het level hebt gehaald (zoals een bepaald aantal creeps in stukjes hakken). Daarna kun je door een deur naar het volgend level gaan óf langer in het level blijven en extra items verzamelen zoals een schatkist of een afgepakte kroon. Maar hoe langer je blijft in zo’n level, hoe meer creeps gewelddadig besluiten te worden. Als je niet oppast, kun je jezelf op deze manier makkelijk in een hoekje werken en misschien opnieuw beginnen.

Alleen al de gedachte aan zo veel mogelijk creeps in een enkele, bloederige swipe onderuit halen en zonder een schrammetje eindigen, maakt het spel al enorm tevredenstellend. De hoeveelheid flitsende actie en bijna turn based-strategie zorgt ervoor dat Grindstone soms niet eens meer aanvoelt als een simpel puzzelspelletje. Het enige jammere is dat animaties soms net iets te lang duren: als die versneld konden worden, paste het veel beter bij het vlugge stijltje van het spel. Maar dat houdt Grindstone niet tegen om verslavend te zijn.

Risky rewards

In de eerste paar levels is dit in principe alles wat je moet weten over Grindstone. Het spel wordt wel steeds wat complexer. Zo krijg je soms een blueprint uit een schatkistje, waar je een voorwerp mee kunt maken dat je helpt in je aanval in de berg. Een voorbeeld is een schildje dat je beschermt tegen aanvallen van creeps of een elixer waarmee je jezelf kunt teleporteren naar overal op het veld. Je mag maximaal drie van deze upgrades selecteren die je ook maar een bepaald aantal keer mag gebruiken in een level. Sommige voorwerpen kun je het volgend level alweer gebruiken, terwijl je een ander misschien met behulp van bepaalde items moet aanvullen. Dit is een aspect wat ik heel vet vind aan Grindstone: de extra dingen die gebeuren hebben impact op latere levels. Als je een hartje verliest in een level, begin je een volgend level ook met maar twee hartjes. Het kan zijn dat dit nog een overblijfsel is van de mobiele beginselen van het spel, maar ik kan dit wel waarderen. Hierdoor moet je extra goed nadenken over de zetten die je maakt: neem je dat risico wel of niet?

Alleen maar bergopwaarts

En met wel meer dan tweehonderd levels in het hele spel én daily challenges, is dit ook slechts het puntje van de (ijs)berg. Bijna elk level introduceert wel iets nieuws: een nieuwe vijand, een ander soort terrein, een ander doel, noem maar op. Het is nog steeds wel echt een spel dat je in handheld wilt spelen: je kunt zelfs kiezen tussen touch screen-besturing of knoppen (ik ben er nog steeds niet helemaal over uit welke ik het tofst vind).

De vertaling van mobiel naar Nintendo Switch is Grindstone goed gelukt. Hoewel ik in het begin soms wel verward raakte door de user interface, is het uiteindelijk makkelijk genoeg om te snappen. Daarbij staat de flitsende actie van het spel de Nintendo Switch erg goed, samen met de toffe Cartoon Network-achtige stijl en de pakkende muziek. Als je op zoek bent naar een spel om lekker lui op de bank te spelen, is Grindstone een steengoede keuze.

Conclusie

Soms vergat ik even dat ik een puzzelspel speelde toen ik meer dan twintig monstertjes achter elkaar bruut in elkaar sloeg en hun aanvallen tactisch ontweek. Net als hoe Jorj door de vijandjes heen bulldozert, is Grindstone super fijn om doorheen te spelen. Elk level geeft wel een nieuwe twist aan de tevredenstellende gameplay, terwijl het spel je ook op je teentjes houdt om niet té roekeloos te spelen. Dit alles maakt Grindstone een makkelijke aanrader voor puzzelliefhebbers om aan de haak te slaan!