Farmagia - Avontuurlijke boerderij vol magische gevechten

Als fan van farming games ga ik altijd graag voor een goede oogst met een vleugje avontuur. Dat kan in Farmagia: in plaats van wortels te planten, bouw je een team van monsters op dat je strategisch inzet in de strijd om Felicidad te bevrijden. Marvelous heeft deze boerderij-ervaring omgetoverd tot een avontuur vol magie en monsters, en als Ten, een jonge dromer, verzamel je magische bondgenoten terwijl je dungeons verkent op zoek naar schatten en krachten. De bekende stijl van Hiro Mashima (Fairy Tail) geeft de personages en monsters een eigenzinnige flair die me meteen in het spel trok. Hoewel niet alles perfect werkt, ligt de charme vooral in de vrijheid om je eigen monsterleger te kiezen en je eigen avontuur vorm te geven. Dus pak je uitrusting en bereid je voor op een unieke mix van farming en avontuur.

Farmagia speelt zich af in Felicidad, een onderwereld vol monsters die ooit floreerden onder een rechtvaardige Magus. Na diens dood neemt de tirannieke Glaza de troon, met een dictatuur waarin alleen de sterken heersen. Nares, een generaal van de Oración Seis, keert zich tegen Glaza en leidt het verzet in Avrion. Jij speelt Ten, een jonge Farmagia die monsters kweekt en traint als bondgenoten om Felicidad te bevrijden.

Het verhaal draait niet alleen om strijd, maar ook om vriendschap en opoffering. Ten’s hechte vriendenkring – de strategische Leii, avontuurlijke Arche, verlegen Chica en mysterieuze Emenor – voegt diepgang toe, vooral met hun complexe verledens. Chica en Emenor hebben bijvoorbeeld een ingewikkelde band; ooit probeerde Emenor haar te beschermen, maar na zijn overloop naar de vijand verscheurde hun band. Door de tussen-dialogen en diepgaande gesprekken kreeg ik echt een beeld van hun drijfveren, waardoor de strijd meer betekenis kreeg. Ik ontdekte beetje bij beetje wat hen gevormd heeft en waar ze voor willen vechten. Hoewel sommige gesprekken clichés bevatten over vriendschap, zorgden de oprechte voice-overs en karakterontwikkeling ervoor dat ik met ze mee kon leven zonder dat het te overdreven werd.

Verder introduceert Manas, de leider van het eiland Perfectus, de “Myosotis,” een gevaarlijk experiment waarmee hij Farmagia’s kracht probeert te versterken. Deze experimenten mislukken vaak, waardoor Farmagia veranderen in demonische “Lost” – een nieuwe dreiging voor Ten en zijn vrienden. Het bredere verhaal, waarin Felicidad ooit floreerde maar nu onder de tirannie van Glaza valt, doet denken aan Fire Emblem: een rijk dat is overgenomen en bondgenoten die samen vechten om het te bevrijden. Toch voelde het spel fris aan voor me door de monster-farming en de unieke dynamiek tussen personages, vol avontuur en emotie.

Unieke mix van vrijheid en monsterkweken

In Farmagia speel je geen traditionele boer; in plaats van gewassen kweek je monsters die je strategisch inzet voor gevechten. De combinatie van monster-farming en roguelike elementen vond ik enorm creatief en gaf me een unieke ervaring. Omdat het spel vrij makkelijk aanvoelt op normale moeilijkheidsgraad, heb ik ervoor gekozen om het op ‘hard’ te spelen. Elke keuze over welke monsters ik zou kweken, trainen en meenemen, voelde hierdoor strategisch belangrijk aan. Vanaf de eerste tutorial leerde ik de basis van monsterbeheer en het gevechtssysteem. De tutorial was duidelijk en uitgebreid genoeg om me goed voor te bereiden op het hele spel.

De vrijheid om mijn eigen strategie te bepalen, maakte het voor mij aantrekkelijk. Of ik nu dezelfde dungeons doorliep voor beloningen of verderging in het verhaal om nieuwe gebieden en monsters te ontdekken, ik voelde me steeds uitgedaagd. De focus ligt op het bouwen van je monsterleger. Op de boerderij plant je nieuwe monsters die tijd en ruimte nodig hebben om te groeien, afhankelijk van hun zeldzaamheid. Zodra je capaciteit vol zit, worden monsters automatisch verkocht – wat wat onhandig kan aanvoelen. Tijdens het planten, water geven en oogsten, verlies je energie. Deze energie blijft beperkt, wat planning vereist omdat je deze niet automatisch terugkrijgt na een “End Day.” Hoewel de boerderijomgeving wat diepgang mist, biedt het kweken en trainen van monsters genoeg vrijheid en voldoening.

Op de Ranch kun je je vers geoogste monsters trainen en hun stats verbeteren om ze voor te bereiden op de gevechten in de dungeons. Met het juiste item kun je deze stats resetten, wat me ruimte gaf om verschillende tactieken uit te proberen – ideaal om mijn strategie aan te passen wanneer nodig. Maar je moet je monsters ook gemotiveerd houden; af en toe hebben ze een lekker snackje nodig, anders willen ze gewoon niet trainen. Dat kleine aspect vond ik een leuke toevoeging, want het maakt het trainen minder simpel en voegt net wat extra uitdaging toe. Toch voelt de Ranch zelf wat leeg aan; zodra ik de 3D-omgeving zag, merkte ik op hoe weinig er echt gebeurde. De animaties zijn vaak kort, of soms bewegen de monsters zelfs helemaal niet, waardoor ze minder levendig overkomen dan ik had gehoopt.

Sociale interacties

Buiten het boerderijleven en het trainen van monsters kun je in Farmagia ook de sociale kant opzoeken, al gebeurt dit allemaal in 2D-menu’s. Je kunt bijvoorbeeld langsgaan bij Nares in het kasteel om strategieën voor je volgende dungeon run door te nemen, of de shrine bezoeken om de Elementals op te zoeken. Daar kun je niet alleen nieuwe quests aannemen, maar ook een praatje maken, wat jullie band versterkt en je voordelen oplevert voor de dungeons. Een bezoekje aan de taverne is ook altijd leuk; hier pak je wat extra quests mee voor items en rewards, rust je even uit of sla je een babbeltje met de NPC’s. Jammer genoeg zijn die gesprekken vaak kort en oppervlakkig – meestal zeggen ze iets over de situatie, en voor ik het wist, stond ik alweer terug in het menu.

In de magic shop kun je dan weer items craften, kopen en verkopen, met nog wat opties om een praatje te maken. Helaas blijven de interacties ook hier aan de korte kant en voegen ze niet veel toe. Maar, dankzij de sterke voice-overs en de diepere gesprekken in het hoofdverhaal komen belangrijke personages als Nares en je bondgenoten gelukkig wel tot leven, wat de wereld toch net wat meer diepgang geeft.

Al deze verschillende opties maken het spel leuk en gevarieerd. Het is alsof je even een adempauze neemt na een intens avontuur, een moment van rust voordat je weer op pad gaat.

Strategisch vechten in dungeons

Elke dungeon, ook wel ‘mazes’ genoemd, geeft je de vrijheid om elke verdieping grondig te verkennen of meteen door te gaan naar de volgende. Soms dacht ik: ‘Dit kan ik wel aan’ en sloeg ik de verkenning over, maar andere keren speurde ik de omgeving juist af voor extra schatkisten met resources – resources die monsters soms ook achterlaten en die later handig zijn voor crafting in de magic shop.

Het gevechtssysteem biedt interessante keuzes. Je begint elk gevecht door je monsters één voor één te commanderen en naar verschillende vijanden of resourcepunten op het slagveld te sturen. Gedurende het gevecht bepaal je hun acties, waarbij elk monster speciale aanvallen kan uitvoeren zodra hun oplaadbalk vol is. Een belangrijk element is het verdedigen op het juiste moment wanneer een vijand aanvalt. Als je timing goed is en je leger effectief beschermt, word je beloond met een snellere oplaadtijd van je special skills, wat een leuke beloning geeft voor strategische verdediging. Daarnaast kies je per dungeon een leider met een Fusion Skill voor een extra krachtige aanval. Hoewel deze Fusion Skill-animaties indrukwekkend zijn, veroorzaakten ze soms vertraging op de Switch, wat het moeilijker maakte om perfect te timen. Gelukkig biedt het spel de optie om deze animaties uit te zetten.

Het avontuur wordt ook extra spannend door het roguelike-element van de Fairy Skills. Onderweg kom je magische planten met bloemen tegen; wanneer je zo’n bloem opent, krijg je drie Fairy Skills om uit te kiezen. Dit werkt vergelijkbaar met het kaartkeuze-systeem in roguelikes, waar je een aantal kaarten voorgeschoteld krijgt en er één kiest die je stats verbetert. Elke Fairy heeft een eigen kleur en leeftijd: jonge Fairies geven een enkel voordeel, terwijl oudere Fairies vaak meerdere voordelen bieden, die niet altijd positief zijn. Soms zie je bijvoorbeeld een skill die deels ‘gelocked’ is of een negatief effect heeft. Door dezelfde kleur Fairies te verzamelen, kun je negatieve effecten blokkeren of juist extra voordelen ontgrendelen. Ik vond dit systeem enorm leuk, omdat ik telkens moest afwegen welke Fairy Skills het beste pasten bij mijn team en tactiek. Bovendien kun je vaak kiezen of de voordelen op een specifiek monster van toepassing zijn of op het hele team, wat de strategie nóg meer diepgang geeft.

Zoektocht naar diversiteit

Hoewel de gevechten spannend blijven, begon ik na een tijdje wel wat eentonigheid te merken omdat elke dungeon op dezelfde manier is opgebouwd. Extra variatie in de omgevingen zou de verkenning interessanter maken, vooral tijdens langere speelsessies. Wanneer je de dungeon hebt uitgespeeld, keer je terug naar het hoofdmenu om je volgende stap te kiezen. Het is jammer dat er geen echte stad is om naar terug te keren, omdat dit het gevoel van continuïteit vermindert. Desondanks zorgen de verschillende keuzes tijdens de runs en tijdens het rusten in het hoofdmenu voor voldoende variatie en spanning, waardoor elke sessie zijn eigen unieke draai krijgt.

In de dungeons loop je in 3D rond, wat een leuke afwisseling is van het menu-gebaseerde 2D-systeem. De omgeving in 3D voelt wat leger aan, maar dat stoorde me niet; veel roguelikes hebben minder gedetailleerde settings, en deze eenvoud helpt het spel soepel te laten draaien op de Switch – vooral tijdens momenten waarop het druk wordt met meerdere monsters en vijanden. Hoewel de Fusion Skills en de hectiek soms voor wat vertraging zorgen, is het begrijpelijk dat de 3D-omgevingen eenvoudiger zijn opgezet om het spel zo goed mogelijk te laten presteren. Ik hoop dat er in de toekomst een update komt om dit te verbeteren.

Wereld vol detail

De artstyle toont prachtig detail. Elk personage toont unieke kenmerken, wat zorgt voor een levendige en gevarieerde cast. Hiro Mashima’s herkenbare stijl, bekend uit Fairy Tail, straalt door, al lijkt Ten soms wat veel op Natsu. Maar los daarvan blijft de art visueel aantrekkelijk, en ook de omgeving op de kaart maakt indruk. Hoewel sommige 3D-objecten zoals de bomen in de dungeons een lagere kwaliteit hebben, blijft de algehele uitstraling overtuigend en draagt het bij aan de charme van de game.

De monsters ogen creatief en het is leuk om te zien hoe gevarieerd ze zijn, elk met hun eigen unieke persoonlijkheid. Van schattige vosjes tot dreigende, sterke wezens – de uitgebreide selectie houdt de monstercollectie boeiend.

Wat de muziek betreft, deze sluit perfect aan bij de sfeer. Strategische kasteelbesprekingen komen samen met epische klanken, terwijl de boerderij-omgeving nostalgische rust brengt, zoals in Harvest Moon. De muziek op de farm werkt kalmerend en ontspannend. Daarnaast versterken emotionele voice-overs de diepgang van elk personage, wat de wereld echt tot leven brengt.

Conclusie 

Farmagia biedt een unieke mix van monster farming en strategische gevechten. De game geeft veel keuzevrijheid en creëert een uitgebreide gameplay-ervaring, ondanks de beperkte variatie in dungeons en de oppervlakkige sociale interactie buiten de verhaallijn. Toch vormt dit avontuur een charmante keuze voor fans van farming en strategie, die op zoek zijn naar een frisse draai aan het genre. Met enkele updates om de prestaties te optimaliseren en afwisseling toe te voegen, kan dit spel uitgroeien tot een indrukwekkende ervaring binnen zijn genre.