Everhood 2 - Verrassende Neon Trip

Verrassend. Zo kun je de cult-klassieker Everhood in een woord omschrijven. Het spel, dat in 2021 uitkwam, deed alles net dat beetje anders. De verslavende gameplay, gebouwd op ritmische timing en uitwijken, bleek een gouden zet. Gedurende de rit kon ik niet stil blijven zitten want ik werd steeds een beetje enthousiaster. Nu er een vervolg in de digitale schappen ligt, is de vraag hoeveel beter een deel twee kan zijn. Wat maakt Everhood 2 nou anders dat een spectaculair concept nog een keer kan stralen?

Tja, het verhaal. Everhood 2 begint met een rits vragen over je gewoontes, gemoedstoestand en wat al niet meer. Er komen best wat stevige onderwerpen langs waar ik eigenlijk licht moeite mee had. Waarom moet je weten of ik depressief ben geweest? Uiteindelijk krijg je een kleur toegewezen aan je ziel en begint de tocht door Everhood 2. Ik denk dat de vragen invloed hebben op de moeilijkheidsgraad van het spel, maar zeker ben ik er niet van. Hoe dan ook, je bent een ziel op zoek naar een pad voorwaarts. Je zit vast tussen het leven en de dood. Om de weg te vinden zul je een draak moeten verslaan om vervolgens een ”god” te vinden. Welke god en waarom? Daar moet je het spel maar voor spelen.

Hoewel het verhaal diep klinkt, kom je constant in bizarre situaties terecht. De kleurrijke personages hebben veel te vertellen en soms is het moeilijk om het punt te snappen. Een goed voorbeeld is hoe je een alien-planeet bezoekt tijdens je avonturen in Everhood 2. Hun manier van leven begint primitief, maar bouwt als het ware op zodra ze meer gemakken ontdekken. Uiteindelijk komt de planeet in verdoemenis terecht. Huh. In een ander scenario kom je een schilder tegen die vertelt over drugs en hoe dat helpt met het maken van zijn kunstwerken. Zodra je deze lange dialogen hebt doorlopen en de kamer uitloopt, kun je nooit meer terugkeren. Ja, oké dan. In conclusie is het een vermakelijk schouwspel dat mij vaak in verwarring achterliet. Ik had stof tot nadenken, maar de emoties waren raar genoeg niet consistent. Er waren momenten waar ik moest schaterlachen, maar vooral omdat momenten echt vanuit het niets kwamen. Het valt moeilijk te plaatsen.

Ga eens uit de weg!
Gelukkig is de gameplay veel makkelijker om te omschrijven. Je reist door verschillende omgevingen op een onmiskenbare Role Playing Game-wijze. Onderweg praat je met personages, pak je voorwerpen op, loop je vijanden tegen het lijf en upgrade je vaardigheden. Begrijpelijk, toch? Soms was ik de weg kwijt, mede door hoe mysterieuze NPC’s tegen je praten. Omdat sommige dialogen maar eenmaal kunnen worden gelezen, voelt dat soms niet bepaald eerlijk.

Wat Everhood 2 laat stralen is zijn gevechtssysteem, een gegeven waarvan ik onder de indruk was in het originele avontuur. Het spel verandert dan naar een ritmespel waarin je zo goed mogelijk muzieknoten van je tegenstander moet ontwijken. Door te springen en bewegen kom je steeds een stapje dichter bij de overwinning. Sla je echter de plank mis, dan leveren de noten je schade op. Het is makkelijk om een noot net te laat te zien, wat de nodige frustratie met zich meebrengt. Door zorgvuldig te spelen en het ritme goed vast te houden, vallen de gevechten goed te pruimen. Oneerlijk is het nooit, maar oprecht pittig. Op een gegeven moment krijg je de optie om bepaalde noten te absorberen en daarmee schade aan te richten. De kleuren en patronen van de vijanden zijn ontzettend belangrijk. Ze komen in het bijzonder tot hun recht tijdens de baasgevechten. Er is constant druk om te presteren en vooruit te kijken.

Sterk geluid, bijzondere look
Everhood 2 heeft een fantastische soundtrack. Dat mag ook wel, gelet op het feit dat alles draait om timing en ritmische actie. Met meer dan 100 verschillende nummers worden verscheidene genres aangehaald om de gevechten kracht bij te zetten. Van dubstep tot aan pop-achtige melodieën, niets is het spel te gek. Net als het origineel is het een diverse muzieklijst. Uitmuntend werk voor een indie game.

De look van Everhood 2 is interessant te noemen. Het haalt inspiratie uit Undertale en Omori, maar de game gooit er iets meer een neon-sausje overheen. De variatie in omgevingen en achtergronden houden Everhood 2 visueel boeiend en een genot voor het oog. Is het vreemd? Dat ga ik niet ontkennen. Is er goed over nagedacht? Ja, absoluut. De dialogen, werelden en muziek sluiten naadloos op elkaar aan.

Conclusie
Everhood 2 is een goed maar buitengewoon vreemd vervolg. Het neemt vele creatieve vrijheden met het verhaal, maar naar wat het werkelijk betekent valt nog maar te gissen. Je beweegt door vreemde werelden en krijgt niet altijd het noodzakelijke mee. Dat is licht frustrerend, gezien sommige locaties en dialogen maar één keer kunnen worden gezien. Het gevechtssysteem smaakt immer naar meer, al moet je een tik geduldig zijn. De presentatie mag er ook wezen. Een uitstekende soundtrack en stijl maken voor een degelijk pakket. Voor zowel de nieuwkomer als de veteraan is Everhood 2 een vermakelijke reis van ongeveer een uurtje of tien.