Do Not Feed the Monkeys

Do Not Feed The Monkeys is een heel bijzonder videospelletje. Jouw missie, als werknemer van The Primate Observation Club, is het gedrag van ‘monkeys’ observeren door talloze videocamera’s. Dit betekent dat jouw volledige dag bestaat uit het bekijken van het privé- of werkleven van mensen door beveiligingscamera’s. Klinkt niet zo spannend, hé? Toch is dit Nintendo Switch-spelletje is een van de meest intensieve games die ik ooit heb gespeeld.

Toen ik begon met Do Not Feed The Monkeys, had ik echt totaal geen idee wat ik nou moest doen. De eerste keer moest ik mijn lidmaatschap al na een kleine in-game week opgeven – weg afkijkprivileges. Er komt ook zoveel op je af! Daarom neem ik je in deze recensie graag even mee door het concept, zodat jij als nieuw werknemer van The Primate Observation Club wat beter voorbereid de observeerstrijd aangaat.

Rustig opstarten

Je begint in je appartement met een computerscherm voor je. Vier beveiligingscamerabeelden staan op het scherm. De een laat iets zien wat lijkt op een expositie in een museum, de ander een kippenboerderij. Nummertje drie laat een slecht onderhouden appartement zien, waar iemand druk achter de computer zit, terwijl de vierde een Duits klinkende oude man in een bejaardentehuis toont. Af en toe begon een lichtje te knipperen: dit betekende dat er wat bijzonders gebeurde op een van de locatie’s. Zoals het een waar werknemer van The Primate Observation Club betaamt, is jouw eerste ingeving om op zo’n moment natuurlijk als een gek op het scherm te drukken, en kijken wat er gebeurt.

Tip #1 voor beginnende werknemers: ga lekker onderuitgezakt op de bank spelen, met je Nintendo Switch in je hand. Koptelefoontje op en heerlijk op het scherm tikken. Met de knoppen aapjes kijken werkt namelijk verschrikkelijk.

Dit lijken vaak hele alledaagse zaken: mensen krijgen bijvoorbeeld bezoek of gaan gezellig een dvd kijken over een verloren Wereldoorlog. Jij moet op zo’n moment goed in de gaten houden wat er gebeurt. Wat wordt er gezegd? Wat voor objecten, dieren of personen staan er op het scherm? Tik op de juiste zaken, en je krijgt woordhints die je opslaat in je schrift. Een woord als ’neigbourhood’ of ‘Crystal Palace’ geeft je misschien een aanwijzing over de locatie van de beveiligingscamera of de betreffende personen die op het scherm te zien zijn.

Feed the Monkeys?
Ik doe in verband met spoilers natuurlijk goed mijn best om de scenario’s zo vaag mogelijk te schetsen, maar achter vrijwel elke camera huist een intrigerend verhaal. Het leuke: het is aan jou om deze uit te pluizen. Je bent hierdoor niet alleen een observeerder, maar ook een soort detective. Zo kom je er bijvoorbeeld achter dat die persoon in dat slecht onderhouden appartement betrokken is bij een ongure organisatie en die Duits pratende oude man misschien wel een heel duister verleden heeft. Zelfs een camera gericht op een landschap waar enkel een trein langs raast, leidt potentieel tot een scenario vol aliencomplotten.

Het leukste aan Do Not Feed The Monkeys is dat je stiekem ook potentieel wat met deze informatie kan doen. Door slim te observeren en te zoeken, kom je misschien achter een naam, adres of telefoonnummer, waardoor je direct met hen (of een derde partij) in contact kan komen. Zo kan je daadwerkelijk een beetje invloed hebben op hetgeen dat zich afspeelt op de camerabeelden. Afhankelijk van hoe je hiermee omgaat, leidt dit ook daadwerkelijk tot andere scenario’s en uitkomsten. Super intrigerend.

Tip #2: Het is enkel aapjes kijken, je mag geen interactie met ze hebben. Het spel heet niet voor niets Do Not Feed The Monkeys.

Wat een hectiek!

In deze recensie heb ik het vooral over die leuke, afzonderlijke verhaaltjes gehad die zich op elk camerabeeld spelen. Het ding is echter: je moet er meerdere tegelijk in de gaten houden. Hoe langer je kijkt (of niet kijkt), hoe meer tijd er verstrijkt. En na elke week worden dit er steeds meer en meer. Verplicht. Na het einde van de derde in-game week zat ik al met zestien schermpjes op mijn computerscherm. Je begrijpt dat het niet echt aan te raden is om je met alle camera’s tegelijk bezig te houden.

Daar komt nog eens bij dat je jezelf ook nog eens in leven moet zien te houden. Dus je moet geld verdienen om de huur te betalen, eten aan te schaffen en om nieuwe extra camera’s te bestellen. Je moet je targets voor die week immers wel halen. Geld verwerven is gelukkig niet zo moeilijk, maar kost wel tijd. Tijd die je dan niet kunt besteden aan het bekijken van de camerabeelden, terwijl er om stipt 14:00 ’s middags misschien wel iets heel bijzonders staat te gebeuren.

Deze bijkomende ‘resourcemanagement’ zorgt ervoor dat Do Not Feed The Monkeys niet alleen heel intrigerend is, maar ook super intensief. Ik wist niet dat het kon bij videogames, maar na een aantal uren spelen was ik even helemaal uitgeblust. Naarmate je het vaker speelt, word je er gelukkig een tikkeltje beter in, al blijft het wat behelpen (zeker omdat de eindes ook niet altijd evenveel voldoening geven). Er zit wel een speciale ‘Peeper Mode’ in die al dat gemanage vrijwel helemaal wegneemt, maar die is voor pussies. Deze game is op zijn best als je, ondanks al die hectiek, tóch die aapjes op slinkse wijze weet te voeden. Ahem, niet weet te voeden.

Tip #3: Duik op tijd onder de wol. Niet alleen in het spel, maar ook in het echte leven!

Conclusie

Do Not Feed The Monkeys is een schoolvoorbeeld van een spel dat je op prikkelende wijze bezig weet te houden. Het observeren van beveiligingscamera’s lijkt natuurlijk super saai op papier, maar de makers hebben dit verheven tot een bijzonder intrigerend geheel dat je urenlang op het puntje van je stoel houdt. Vooral de afzonderlijke verhalen die achter elke camera schuilen, stelen de show. Misschien is het spel zelfs wat té intensief voor zijn eigen bestwil.