Bombslinger

Denken we aan het Wilde Westen, dan denken we vaak direct aan bepaalde (stereotypische) kenmerken. Een cowboy met de iconische hoed, of de herkenbare revolverscene waar het erom gaat wie als eerste schiet. In Bombslinger staat de revolver wellicht minder centraal dan de onbeperkte voorraad bommen die de Bombslinger onder zijn gekleurde poncho vandaan tovert, desalniettemin nodigt dit spel je uit in een wereld met een onmiskenbaar Westerngehalte…

In Bombslinger krijg je de controle over een uitgerangeerd bendelid genaamd de Bombslinger. Uitgerangeerd dekt niet helemaal de lading: de explosievenmeester kiest er namelijk zelf voor om zich terug te trekken uit het bendeleven om een rustig bestaan op te bouwen op het platteland. Zijn verleden laat hem echter niet zomaar los. Op een dag belaagt zijn oude bende de boerderij, brandt deze af en doodt zijn geliefde in het proces. De Bombslinger beschikt nog altijd over de nodige bomkunsten en gaat op pad om zich te wreken.

Bomberman in vier werelden
De opbouw van het spel typeert zich als rechtdoorzee, maar is wel ontzettend goed uitgewerkt en werkt perfect. Je doorspeelt vier werelden met elk een eigen thema, die steeds wat toenemen in moeilijkheidsgraad. Een wereld bestaat uit verschillende gebieden die, zodra je ze binnenstapt, zich omsluiten totdat je alle vijanden hebt verslagen. De gameplay laat zich duidelijk inspireren door Bomberman, aangezien je vijanden omlegt met bommen en je jezelf in veiligheid moet brengen door om een hoekje te staan. Ook de power-ups (waar ik later op terugkom) die je van vijanden krijgt doen sterk denken aan die serie. Het spel voegt hier nog andere wapens zoals een revolver of tomahawk aan toe. Handig, maar de focus ligt toch meer op de bommen zelf. Wanneer je in een gebied alle vijanden elimineert, openen de uitgangen zich weer en kan je als in een doolhof verschillende kanten op, waar je ook regelmatig schatkisten en saloons tegenkomt waar je geld kan besteden in ruil voor voorwerpen. Aan het einde van een wereld neem je het op tegen één van de knotsgekke bazen om vervolgens naar de volgende wereld te gaan op een uit de lucht gevallen paard.

Steeds fris en uniek
Qua uitdaging zit het in dit spel wel goed: het kostte mij aardig wat pogingen om het helemaal tot de eindbaas te schoppen, reken er dus op dat je werelden meerdere keren doorspeelt. Gelukkig is het spel juist hierop ingesteld. Levels veranderen steeds qua lay-out, waardoor je niet het idee hebt dat je steeds dezelfde levels herhaalt. Omdat ook de wapens en voorwerpen willekeurig worden gedropt, beleef je steeds weer een unieke speelronde. Een bijzonder slimme toevoeging aan het spel uit zich in de mogelijkheid om vóór elke speelronde bepaalde voorwerpen te kiezen voor je “loadout”. Deze geven je bijvoorbeeld meer bommen, of de mogelijkheid om een bom weg te trappen. Aanvankelijk heb je weinig keuze, maar naarmate je bepaalde opdrachten voltooit, speel je steeds meer opties vrij. Zie het als een soort achievementsysteem met beloningen. Hiervoor moet je bijvoorbeeld het gevecht met El Skullo Calavera overleven, of 25 vijanden doden met een vuurwapen. Waar je eerst slechts één zo’n extraatje kunt kiezen, zijn dit er later maximaal vijf. Hierdoor ben je vanaf het begin al aardig sterk en dit vergemakkelijkt het spel.

Snake oil. Cures everything, maybe
Zoals gezegd kom ik nu nog even hebben over de power-ups en items. Als je bekend bent met de Bomberman-serie, kan je ongetwijfeld al aardig wat power-ups raden. Zo geven sommige power-ups je meer levens, vuurkracht, bommen of manna, terwijl andere je over blokken laten springen of bommen laten wegschoppen. Ook wanneer je een level stijgt (vijanden geven je ervaringspunten) kan je kiezen uit drie willekeurige upgrades. Deze mate van willekeurigheid zorgt ervoor dat elke speelbeurt er anders uitziet. Zo speel je de ene keer met twee bommen, een slagkracht van twee en twaalf levens, dan weer met maar vijf levens, vier bommen en een veel hogere slagkracht. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor items. Het spel laat je tegelijkertijd één wapen vasthouden – zoals een revolver, shotgun, bliksem of een tomahawk – en één “gebruikersvoorwerp”. Hieronder verstaan we pleisters en andere helende spullen en drankjes. En natuurlijk kom je ook de befaamde Snake Oil tegen. Dit voorwerp kan ontzettend fortuinlijk uitpakken, maar kan je ook duur komen te staan door juist allerlei negatieve effecten op de Bombslinger te hebben. In zekere zin kan je Snake Oil wel het boegbeeld van de heerlijke willekeur in dit spel noemen.

Multiplayer – Bomberman voor meer dan één persoon
De singleplayer van Bombslinger onderscheidt zich met onder andere het doolhofelement tot op zekere hoogte best aardig van Bomberman. De multiplayer doet echter nog meer aan die games denken. Maar dat is juist goed. Met één tot vier spelers kan je je vermaken met ongecompliceerde, competitieve gameplay. In Death Match en Last Man Standing stel je het aantal CPU’s, ronden en minuten/levens in, waarna je een stage kiest om in te knallen. Deze modus is niet bijzonder uitgebreid, toch vormt het een leuke toevoeging waarmee je je flink kan vermaken.

Conclusie
Bombslinger biedt een uitdagend totaalpakket met zowel een singleplayer- als een multiplayermodus. De singleplayermodus heeft zich ingesteld op het feit dat je ongetwijfeld een aantal keer opnieuw zal moeten beginnen. Dit doet het door de levels steeds een andere vorm te geven en middels items en power-ups. En het blijven spelen loont omdat je steeds meer vooraf te kiezen upgrades vrijspeelt. Elke poging is uniek en met een goede voorbereiding (en een kleine portie geluk) bereik je uiteindelijk de laatste baas. De multiplayermodus is vrij recht toe recht aan, maar biedt simpelweg leuke gameplay om samen (of alleen tegen CPU’s) te spelen. Al bij al kan je je met Bombslinger aardig wat uurtjes vermaken.