BIT.TRIP: The Complete Series Nintendo Switch eShop screenshot

  • Review

  • 27 dec 20 om 22:00

  • Daan

  • 0

De naam BIT.TRIP zal elke reguliere bezoeker aan het Wii-winkelkanaal redelijk bekend in de oren klinken. Tussen maart 2009 en februari 2011 kwamen we op deze plek in aanraking met het hoofdpersonage Commander Video en zijn tocht des levens. Naast de originele uitvoeringen verschenen er ook collecties op de Wii en de Nintendo 3DS. De zes titels waren redelijke successen, maar developer Choice Provisions en publisher QubicGames wilde fans en nieuwelingen de kans geven om ze nog eenmaal te herbeleven op de Nintendo Switch.

Het begint met een BEAT

De reis begint met BIT.TRIP BEAT, waar we voor de allereerste keer oog in oog komen de staan met onze 8-bit held Commander Video. Zoals in alle andere BIT.TRIP-spellen zal het verhaal in BEAT in eerste instantie zeer vaag overkomen, maar wie er dieper induikt, leert de wereld op een hele nieuwe manier kennen. BEAT reflecteert op de geboorte van de mens en het ontwikkelen van gedachtes. Commander Video ziet de wereld en zijn pracht voor de allereerste keer, waarbij zijn brein zich langzaamaan ontwikkelt. Terwijl dit gaande is in de achtergronden en cutscenes, speel je een ritmisch spel dat je het beste kunt vergelijken met Pong.

Net als in de WiiWare-versie maakt de speler gebruik van draaibesturing, wat uitermate prima werkt. Echter, je kunt het touchscreen niet gebruiken wat best opmerkelijk genoemd mag worden. De gameplay gaat in perfecte timing met het tempo van de muziek en dit levert swingende momenten op. Dit is echter van korte duur, want de moeilijkheidsgraad gaat snel omhoog en je zult alle focus moeten richten op het pixelgeweld. BEAT kent drie nummers, die allemaal ongeveer veertien minuten duren en altijd eindigen met een baas. Deze bazen lijken bijzonder veel op Atari 2600-klassiekers als Arkanoid, iets wat je ook regelmatig terug zult vinden in de series. Mocht je het goed doen, dan word je beloond met een extra laag aan muziek. Doe je het uitermate slecht, dan beland je in de zwart-witte wereld van Nether. In Nether is alle muziek verdwenen en het is je allerlaatste kans om terug in het spel te komen. Lukt dit je niet, dan blijf je alleen achter met frustratie en pijn: je wordt teruggezet naar het begin van het nummer om vervolgens een nieuwe poging te wagen. De game kent geen checkpoints en is ook absoluut niet van plan je hand vast te gaan houden. Je zult het op eigen kracht moeten doen en dat is niet voor iedereen weggelegd. Voor doorzetters is het echter een welkome, uitdagende klus.

Naar de CORE

In BIT.TRIP CORE groeit Commander Video mentaal sterker en leert hij de wereld beter kennen. In het begin is hij bang voor zijn lichaam, voor het leven en wat er van hem verwacht wordt. Terwijl je CORE speelt, representeren de achtergronden en muziek de groei die Commander Video doormaakt. Aan het einde van de rit leert hij zelfs om op zijn eigen benen te staan.

De gameplay in CORE is gemakkelijker op te pikken dan BEAT, maar moeilijker om overzichtelijk te houden. Het doel van het spel is om lasers af te vuren met de vierpuntsdruktoets en de A-knop om zodoende beats te verzamelen. De beats komen uit allerlei verschillende hoeken van het speelveld, waardoor je gemakkelijk de controle kunt kwijtraken. Andere aspecten kennen dezelfde progressie als BEAT: de nummers zijn opnieuw veertien minuten lang en een moment om op adem te komen heb je niet. Een leuke twist is dat je in CORE een bom tot je beschikking hebt om alle beats in één klap van het scherm te vegen, maar deze kun je slechts één keer gebruiken gedurende het spelen van een nummer.

Duik in de VOID

Commander Video’s reis gaat verder met BIT.TRIP VOID, waar het thema ‘emotie’ met dubbele strepen wordt onderlijnd. VOID verschilt van BEAT en CORE op tal van manieren. Om te beginnen wordt het verhaal verteld door voornamelijk de cutscenes en de gameplay, in plaats van de achtergronden. De gameplay is daarnaast ook minder afhankelijk van de muziek, waardoor het spel gemakkelijker aanvoelt dan het daadwerkelijk is.

Het voornaamste verschil ten opzichte van de andere BIT.TRIP-spellen zit hem in de manier van spelen. De speler neemt controle over een zwart gat, terwijl witte en zwarte vierkanten van alle kanten op je af komen. Je bestuurt het zwarte gat met de stick, wat aangenaam aanvoelt en totaal geen problemen oplevert. Je doel is om zoveel mogelijk zwarte beats te verzamelen en zo goed mogelijk de witte beats te ontwijken. Terwijl je meer zwarte beats opslurpt, wordt het zwarte gat groter en groter en zul je steeds meer op moeten passen. Wanneer het link begint te worden, druk je op de A-knop en veranderen de opgespaarde beats in een lekker deuntje. Word je echter geraakt door een witte beat of mis je te veel zwarte beats, dan verlies je alle progressie en groeit de kans richting een val naar de grijze Nether zone. Je zult echter nooit weten hoe dicht je hier tegen aanloopt of hoe dicht je tegen een upgrade zit, doordat het spel geen HUD kent. Dit is expres gedaan om je te verwarren en het forceert je om meer je instinct te laten spreken.

Een groot voordeel van VOID is dat de levels zijn opgebroken in kleinere onderdelen, waardoor je na drie of vier minuten heel even een rustmoment kunt inlasten. Daarnaast zijn er in het spel checkpoints, waardoor je bij verlies opnieuw kunt beginnen bij een bepaalde sectie. Je hebt hiervoor echter wel continues nodig, die je verdient door goed te spelen.

Ontdek de wereld in RUNNER

We komen aan bij Commander Video’s grootste en wellicht bekendste avontuur in de gehele BIT.TRIP-franchise, RUNNER. Het verhaal in het vierde avontuur is het meest logisch en het gemakkelijkst te volgen: Commander Video trekt de wijde wereld in op zoek naar wat het leven zoal te bieden heeft. Hij heeft geleerd van zijn vorige lessen en staat open voor alles en iedereen, ook al zal niet iedereen een goede intentie hebben.

BIT.TRIP RUNNER is een 2D platformer, maar het speelt anders dan je wellicht zou verwachten. Het spel bepaalt het tempo waar Commander Video mee loopt, terwijl de speler al zijn moves uitvoert. Je springt, schopt en duikt door drie verschillende werelden heen, die ieder elf levels bevat en een baas. Als Commander Video door een object geraakt wordt, keert hij terug naar het begin van het level en zal hij de reis vanaf daar voortzetten. Dit kan frustratie oproepen bij de speler, maar dat is niet de intentie van het spel. Commander Video stopt voor niets en niemand en RUNNER wil ditzelfde gevoel overdragen aan de speler. Tijdens de levels zul je op de route rode plussen tegenkomen, die de score multiplier verhogen en een nieuwe laag aan muziek toevoegen. Daarnaast kom je diverse goudstaven tegen, die een extra uitdaging bieden om te verzamelen. Verzamel je al het goud, dan word je beloond met een kort bonuslevel dat gebaseerd is op de Atari 2600-klassieker Pitfall.

RUNNER kent een betere leercurve dan de andere spellen in de serie. Het bouwt de uitdaging langzaam op, zodat spelers van ieder kaliber kunnen worden klaargestoomd voor de latere levels. De besturing is daarbij zorgvuldig vertaald naar de Nintendo Switch, waardoor het spelen met verschillende besturingsmogelijkheden weinig verschil maakt.

Ontmoet je FATE

We betreden de duistere zijde van de BIT.TRIP met FATE, waarin Commander Video moet vechten tegen de negativiteit die hem van binnen vernietigt. Onze held trekt ten strijde tegen een groot robotleger, waarvan de Mingrawn Timbletot de aanvoerder is. De muziek kent een radicale dubstep ondertoon en de achtergronden en tekst zetten Commander Video’s toekomst in een slecht daglicht. Kan hij aan zijn ultieme lot ontkomen?

FATE speelt voornamelijk als een shoot ‘em up met hier en daar interessante twists. De speler beweegt Commander Video met de linkerstick, terwijl de rechterstick gebruikt wordt om mee te richten en vuren. Dit voelt wat onwennig wanneer je het voor de eerste keer probeert, maar na verloop van tijd word je heer en meester. Commander Video beweegt enkel maar over een levenslijn, die simpelweg van links naar rechts loopt. Er zitten hier een daar wat kronkels in de weg, maar de besturing blijft hetzelfde. Een handige tip is dat je sneller gaat wanneer je niet aan het schieten bent, waardoor ontwijken gemakkelijker wordt. Onderweg pak je, vergelijkbaar met RUNNER, rode plussen op, die je ontvangt door het verslaan van vijanden. Deze tellen opnieuw mee voor de multiplier. Mocht je geraakt worden door vijandig vuur, dan verlies je een level op deze multiplier. Je kunt dit overleven, totdat je een laatste keer in Nether bent geraakt, want dan is het werkelijk game over. Daarnaast zul je Commander Video’s vrienden als power-ups op kunnen pikken om tijdelijk sterker te worden en zeer krachtige aanvallen uit te voeren.

Het spel kent zes levels, die ongeveer allemaal acht minuten zullen duren. FATE is vrij pittig en het zal proberen om je reis zo moeilijk mogelijk te maken. Zodra je game over gaat in een level, zit er niets anders op dan het gehele level overnieuw te proberen. Dit kan soms pijn en frustratie opleveren, vooral gezien het feit dat je aan het eind van ieder level een baas voorgeschoteld krijgt.

Alles eindigt in FLUX

Onze reis en die van Commander Video eindigt in de wereld van BIT.TRIP FLUX. Commander Video is overleden en keert langzaam terug naar waar het allemaal begon: naar huis. FLUX viert het leven, de BIT.TRIP-games en alles wat de wereld te bieden heeft. Het is een vrij emotioneel slot voor degenen die de andere BIT.TRIP-onderdelen intens hebben beleefd.

BIT.TRIP FLUX speelt precies zoals BEAT, maar kent hier en daar wat belangrijke veranderingen. Om te beginnen gaat het avontuur van rechts naar links om te laten zien dat Commander Video terug naar huis gaat. Daarnaast zijn er geen game overs meer. Wanneer je te veel beats mist, ga je terug naar het laatste checkpoint, waarvan er in elk level in totaal acht te vinden zijn. Je zult tijdens de laatste reis ook veel nieuwe soorten beats treffen. De ene keer dien je ze te verzamelen om sterker in je schoenen te staan en de andere keer moet je ze compleet ontwijken, want anders vreten ze aan de multiplier. Je zult echter niet direct weten welke gevaarlijk zijn, want ze kennen allemaal dezelfde witte kleur, wat zorgt voor spannende momenten.

De levelprogressie is ongeveer hetzelfde als in BEAT, maar met een wat lagere moeilijkheidsgraad. De Nintendo Switch-variant is op wat lichte vlakken makkelijker dan wat je voorheen voorgeschoteld kreeg. Sommige beats verdwenen oorspronkelijk in het laatste level, waardoor je bijtijds moest reageren. Ze zijn hier compleet vanaf gestapt, wat ik niet zo heel goed begrijp. Het gaf het derde level een uniek element mee, en het is een bijzonder groot gemis.

Daag jezelf uit

Elk spel in de series kent drie moeilijkheidsgraden, vergelijkbaar met de Wii disc collectie. Voor vijf van de zes games betekent dit, dat het simpelweg moeilijker of gemakkelijker wordt om de verschillende lagen van de multiplier en muziek te bereiken. In het geval van RUNNER ligt het echter een tikkeltje anders. Op ‘easy’ verdwijnen alle goudstaven , waardoor de speler zich volledig kan focussen op het level zelf. Kies je voor ‘hard’, dan wordt je verplicht om al het goud op te pakken, want anders word je automatisch teruggestuurd naar het begin van het level. Het toevoegen van moeilijkheidsgraden was een uitstekende zet, want het maakt het instapniveau lager en het maakt het voor fans mogelijk om te bewijzen hoe goed ze zijn. Dit kunnen ze ook daadwerkelijk laten zien op de splinternieuwe online leaderboards, die onderverdeeld zijn per level en moeilijkheidsgraad. Het is hierdoor extra vermakelijk om regelmatig terug te keren, te kijken wat je kunt verbeteren en jezelf constant uit te dagen. De spellen met de highscores kunnen je hiermee vele uren vermaken.

Een andere feature die deze losse BIT.TRIP spellen meenemen van BIT.TRIP COMPLETE zijn de twintig extra uitdagingen, waarin je vaardigheden zeer op de proef worden gesteld. Het zijn korte doch solide stukken gameplay, die bouwen op de principes van de originele levels. Ze zijn verschrikkelijk moeilijk en vragen om snelle reflexen en uiterst vlug denkwerk van de speler. Je zult bijvoorbeeld in een FLUX-uitdaging een hele rits aan ”avoid beats” moeten ontwijken en in een FATE-uitdaging zul je enkel vijanden tegenkomen die lasers op je af schieten. Een kleine misstap is hier gelijk fataal. Je moet elke manoeuvre perfect uitvoeren om ze glansrijk te voltooien en dat is niet voor iedereen weggelegd. Vanaf het begin zijn er altijd vier uitdagingen beschikbaar en zodra je er één voltooid hebt, wordt een volgende vrijgespeeld. Voor de mensen, die gemakkelijk vast komen te zitten is dit fijn, want ze kunnen hierdoor snel een andere uitdaging proberen, mochten ze gefrustreerd raken met hun huidige uitdaging. De hoeveelheid tijd die je spendeert aan deze challenges, ligt aan hoe goed je bent in een bepaalde game, maar ze zijn van dusdanig goede kwaliteit dat ze bijna aanvoelen als een extra spel. Ze voegen veel herspeelbaarheid toe en de uitwerking ervan zal zeker een glimlach op je gezicht toveren.

Grafisch uitstekend

Grafisch hebben de BIT.TRIP-spellen er altijd op en top uitgezien en daaraan is niets veranderd in de Nintendo Switch-versies. De achtergronden zijn het meest interessante deel in de games, maar de cutscenes en de respectievelijke HUD’s mogen er ook wezen. De spellen representeren het leven, waardoor het kleurenpallet per game verschilt, hetgeen zeer unieke visuals oplevert.

De muzikale omlijsting van de BIT.TRIP-series is een bijzondere, vooral als je het vergelijkt met andere ritmische games. De soundtrack geeft de emotie van een bepaald level weer en dat is allemaal te danken aan Matt Harwood, de componist van onder andere Alien Hominid en Homefront. Hij levert hier zijn beste werk af en laat zijn inspiratie overduidelijk voortkomen uit alledaagse dingen. Door de muziek voel je wat Commander Video voelt en beleeft en dat is schouderklopwaardig. Van simpele chiptune-geluiden in BEAT tot de complexe melodieën in FLUX: er is voor ieder wat wils.

Conclusie

De BIT.TRIP collectie is een aangename manier om de BIT.TRIP-serie te ontdekken of te herbeleven. Alle zes de spellen zijn in optima forma en zijn ontzettend aan te bevelen. Als je één van de delen koopt, krijg je de rest met 60% korting, waardoor het aantrekkelijk wordt om ze juist nu in huis te halen. Voor nieuwelingen is er een easy-optie, waardoor je gemakkelijker en sneller aan de spellen gewend kunt raken en voor de gevorderde spelers is er een hard-optie voor meer uitdaging. Qua inhoud bieden de games hiermee vele uren aan speelplezier, mede dankzij de extra uitdagingen die erbij zitten. Zelfs tien jaar na dato blijven deze spellen het spelen absoluut waard!

9

N1-score

  • + Zes uitstekende ritmische avonturen
  • + Unieke gameplay-elementen houden het spannend
  • + Moeilijkheidsgraden en extra uitdagingen bij ieder spel
  • + Goede besturing op Nintendo Switch
  • - Paar rare veranderingen met FLUX
  • - Geen touchscreen optie voor sommige games

Like dit bericht:

Recente artikelen

Hoofdafbeelding bij Wat speel je dit weekend? [12 oktober]

0

Special Wat speel je dit weekend? [12 oktober]

12-10-2024

1

Erik

Sam & Max: Save the World Remastered – Ook amusant én absurd in 2020

0

Review Sam & Max: Save the World Remastered - Ook amusant én absurd in 2020

29-12-2020

0

Martijn

N1ntendo.nl Stream – digitale bordspellenavond met The Jackbox Party Packs

0

Livestream N1ntendo.nl Stream - digitale bordspellenavond met The Jackbox Party Packs

27-12-2020

0

Redactie

Reageer als eerste!