Athenian Rhapsody - "Is this the real life?"

“Is this the real life? Is this just fantasy? Caught in a landslide, no escape from reality.” Dit is natuurlijk een fragment van de songtekst van Bohemian Rhapsody van Queen, maar vat ook Athenian Rhapsody samen. Deze psychedelische ervaring is een vlucht uit de realiteit die je uiteindelijk raakt met een lawine. Je bent welkom om je Rhapsody te maken!

Athenian Rhapsody is in de basis een RPG, maar stille wateren hebben diepe gronden en in dit geval is Athenian Rhapsody ook totaal niet stil. Het doel van het spel is jouw verhaal als speler te vormen; een rhapsody die je kunt delen met vrienden. Het speelt zich af in Athens, waar je vele flamboyante figuren tegenkomt. Van een kat die vliegt met ballonnen tot een alien lieveheersbeestje dat meer doet denken aan de avonturen van Hercule in Dragonball Z. Volgens de ontwikkelaar is geen avontuur hetzelfde: het verhaal ontvouwt zich aan de hand van jouw beslissingen. Laat ik jullie je meenemen in mijn rhapsody.

“Beelzebub has a devil put aside for me”

Toen ik begon met het spel, werd ik begroet door twee figuren: James en Richard. Monsters, ieder met een eigen visie op Athens. Op een bepaald moment werd in Athens EXP gevonden, iets wat elk monster met zich meedraagt. Hoe meer je verzamelt, hoe sterker je wordt, waardoor je zo sterk wordt dat je in een GALORE-vorm verandert, waardoor je er sterker en meer demonisch uitziet. Althans, dat is het gerucht. Richard is enthousiast over EXP en is hierdoor ook zeer sterk geworden, terwijl James juist liever vrienden heeft. Als speler sta je voor verschillende keuzes, waardoor de vergelijking met Undertale al snel gemaakt is.

“So you think you can love me and leave me to die?”

Gevechten in Athenian Rhapsody kun je op meerdere manieren benaderen. Deze draaien om twee balken: de welbekende HP-balk of de Friend Meter. Zo is het mogelijk om een gewone aanval uit te voeren en op deze manier het gevecht te winnen. Dit doe je via een charge meter, waarbij je op het juiste moment op A moet drukken voor meer schade. Wanneer je liever vrienden maakt, is er een andere optie en probeer je de Friend Meter te vullen. Dit gebeurt op verschillende manieren. Zo vocht ik tegen een hondje met een zwaard in zijn mond (waar ken ik dat ook weer van?) maar deze wilde ik juist bevrienden, dus ik koos ervoor om hem te aaien. Als je dit vaak genoeg doet, dan loopt de Friend Meter vol en ben je vrienden geworden met dit personage. Nu denk je misschien: “dat klinkt best simpel”, maar dat is het niet. Net zoals in Undertale zijn gevechten nooit hetzelfde. Wanneer je tegenstander een aanval uitvoert, moet jij dingen ontwijken in een mini-arena. Zo heb je clowns die jongleren en ballen op je afgooien of een kat die je probeert op te eten omdat je naar vis ruikt. Eh ja, ik had vissticks als wapens gebruikt en een boel vissen gekocht als healing items. Ook kwam ik in een rap battle terecht, waar ik ineens Dance Dance Revolution op je controller moest spelen. Athenian Rhapsody kan veel onverwachte wendingen nemen!

“Open your eyes, look up to the skies and see”

Naast gevechten zijn er voldoende geheimen en sidequests aanwezig. Hiervoor is het belangrijk dat je goed leest wat de bewoners van Athens je vertellen. Vaak is de oplossing daar te vinden. Verder is het spel mooi vormgegeven en doet de muziek soms sterk denken aan die van Undertale. Het is erg gedramatiseerd en intens, maar met een komische ondertoon, soms zelfs lichtelijk duister. Toch zijn er voldoende personages te vinden die hun eigen smaak hebben en is de visuele stijl anders genoeg dan die van Undertale om het niet als een kopie te doen voelen.

Helaas kwam ik hier en daar kleine bugs tegen tijdens mijn sessie, wat sommige sidequests echt onmogelijk maakte. Mijn hoop is dat deze uiteindelijk worden opgelost voor de officiële release. Hierdoor kon ik het spel niet uitspelen op de manier die ik me had voor gezien. Dit kwam doordat de sidequests zelfs onmogelijk zijn in Chill Mode. Nu hoor ik je denken: wat is Chill Mode, Robin?

Chill Mode is één van de manieren om het spel toegankelijker te maken voor casual spelers tijdens gevechten. Aangezien het spel soms uitdagend is, kun je Chill Mode aanzetten om ervoor te zorgen dat je niet continue geraakt wordt. Je “chillt” als het ware een paar seconden en kan daarna pas weer schade krijgen. Daarnaast zijn gevechten geen must en kun je van normale vijanden wegrennen zonder enig probleem. Dit vond ik beide fijne toevoegingen, aangezien niet iedereen vast wil zitten bij bepaalde gevechten. Want gevechten zijn soms vrij pittig en wanneer je afgaat, moet je soms best een stukje lopen voordat je het weer opnieuw mag proberen.

Conclusie

Er is zoveel meer dat ik over Athenian Rhapsody kan vertellen, maar dan verklap ik te veel. Het doel van het avontuur is immers dat jij je eigen rhapsody creëert, dus ik laat het ontdekken aan jou. In grote lijnen lijkt het spel veel op Undertale. Het is komisch, knotsgek en je weet niet wat je te wachten staat. Toch is dit avontuur meer dan een simpele, komische RPG. Wanneer je uiteindelijk in de kleurrijke wereld van Athens belandt, wil je echt je eigen rhapsody ervaren. Of je daarbij nu “chillt” of niet!