Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & The Envisioned Land

De Atelier-franchise heeft de afgelopen jaren meer mensen aan zich kunnen binden. Dankzij structurele veranderingen zijn de avonturen speelser geworden en makkelijker in de omgang. Het is dus niet geheel verrassend dat de makers deze nieuwe richting blijven volgen. Met betere verkoopresultaten en een groeiende player base kun je bijna niet anders. Toch voelt Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & The Envisioned Land anders dan ik voor ogen had. Het voelt bijna niet meer als een Atelier-avontuur en misschien kan ik daar wel mee leven.

Vanaf het begin voelt Atelier Yumia anders dan zijn voorgangers. De vorige spellen hadden een verhaal dat vrolijk uit de hoek kwam, maar het optimistische karakter is in Yumia ver te zoeken. Begrijp me niet verkeerd: er zitten aangename momenten in het avontuur, maar de focus is het niet. Je komt in een wereld terecht die alchemie haat. Niet zo’n klein beetje ook. Een onbekend evenement heeft ervoor gezorgd dat de Aladissian Empire werd vernietigd en daar krijgt alchemie de schuld van. De NPC’s en hoofdpersonages kijken neer op wat Yumia doet, iets wat me een beetje afschrikte in het begin. Yumia neemt deel aan de Order of Eustella om de historie van het verloren koninkrijk te leren en ze te helpen waar nodig is. Het is een intrigerend verhaal. Yumia komt zo gepassioneerd over, maar je leert snel dat zij zelf ook een verleden heeft.

In het begin moest ik wennen aan de interacties tussen de verschillende personages. Er is een wantrouwen waar je overheen moet stappen. Meestal eindigt het conflict ergens in het midden, maar je merkt gelijk dat ze elkaar echt niet goed snappen. Het is geen klacht, maar een ander soort tempo wat ook gelijk verfrissend aanvoelt. Het wordt omlijst door uitstekende voice acting en sterk geschreven dialogen, wat de verhaalelementen vooruit helpt. Tegen het einde van de rit zat ik er goed in en genoot ik van hoeveel ze wel niet om elkaar geven. Het is werkelijk een reis die je meemaakt waar totaal geen traag moment in zit.

Gameplay ten top
Thematisch is de gameplay hier en daar ook sterk veranderd. In de vorige Atelier-games was er een pad om te volgen. Je kon zo nu en dan afwijken om te verkennen, maar het werd expres minimaal gehouden om spelers niet te verwarren. Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & The Envisioned Land laat de teugel vieren en hebben ze het aangedurfd om een meer open wereld te creëren. Ik ben sceptisch over open werelden, maar het doorgronden voelde hier als een sterke middenweg. Elke regio heeft zijn eigen ruïnes, materialen, mini bazen, bezienswaardigheden en geheimen. Er zijn zelfs kleine dungeons verstopt die het uiterste van de spelers eisen. Je kunt uiteraard de normale route blijven volgen, maar dat laat je wel snel achterwege. Er ligt altijd net wat buiten je bereik, waardoor je aangemoedigd wordt om een stap verder te gaan.

Een andere opvallende verandering is hoe het gevechtssysteem werkt. Sinds de Atelier Ryza-spellen stappen de gevechten steeds meer weg van turn-based, iets waar ze in Yumia nog een stap verder in zijn gegaan. De aanvallen worden nog steeds vanuit een menu geselecteerd, al dat is op zich het enige wat er turn-based aan is. Elke andere stap die je neemt is een actie-sausje gedoopt, waardoor je goed op je tellen moet passen. Je zult je moeten verdedigen, uit de weg moeten gaan en een correcte plek moeten vinden om aan te vallen. Alleen tussen de gevechten door kun je tussen personages wisselen, waardoor je altijd twee stappen vooruit moet kijken. Het wordt een schaakspel om de cooldowns van aanvallen te managen, problemen uit de weg te gaan en proberen er combo’s uit te forceren. Het staat als een huis.

Er is ook gesleuteld aan het item-synthese-systeem, een belangrijk onderdeel in de Atelier-reeks. Het idee is dat je het hart van het voorwerp plaatst en dat er daarna punten rondom het item verschijnen. Je plaatst ingrediënten en probeert het energieniveau omhoog te krikken om zo de kwaliteit van het nieuwe voorwerp te verbeteren. Door deze vernieuwde energie verkrijgt het voorwerp extra passieve kwaliteiten die het gebruik nog meer de moeite waard maken. Het zit veel beter maar ook simpeler in elkaar dan de vorige synthese-systemen. Je moet slim nadenken over welke ingrediënten je gebruikt, en of het nou de juiste resultaten gaat leveren. Het is leuk om ermee te experimenteren en om creatief gebruik te maken van de materialen die je vindt tijdens de expedities.

Technisch teleurstellend
Met de vele dingen die Atelier Yumia zo vreselijk goed doet, doet het mij pijn om over de performance van het spel te schrijven. Tja, het spel draait op zich okay op de Nintendo Switch, maar daar blijft het bij. Het is net onder de maat. Het maakt het niet of je op de televisie of in de handheldmodus speelt, Atelier Yumia draait op een uiterst teleurstellende framerate. Het helpt niet bepaald dat je veel pop-ins tegenkomt en de textures erg korrelig overkomen. De personages, wereld, UI en muziek zijn leuk aangekleed maar het tilt het allemaal net naar een degelijk niveau. Mijn advies: speel het op een ander platform, mocht je die keuze hebben. Zo niet, dan kan het nog net mee door. Op het randje.

Conclusie
Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & The Envisioned Land is een nieuw begin voor de geliefde serie. Er zijn vele veranderingen doorgevoerd om het spel fundamenteel anders te laten aanvoelen. In deze missie zijn ze uiterst succesvol gebleken met een compleet andere toon en gameplaystijl. Hierdoor zijn ze echter wel vergeten om de Nintendo Switch beter te optimaliseren. Misschien hoort het soort spel gewoon niet thuis op het originele hybride systeem. Het is zo ontzettend jammer, want Atelier Yumia is een avontuur vol met lef. Het heeft dingen net een tikkeltje anders gedaan en hoort daarvoor beloond te worden. Mocht je een ander systeem in huis hebben, dan mag je wat mij betreft de review als een 9.5 beschouwen.