A Highland Song - Veel Highland, weinig song

Inkle is een gevestigde naam in het genre van verhalende videogames met games als 80 Days en Overboard: Get Away With Murder. Ikzelf hoorde pas van hen tijdens de laatste Indie World-showcase waar ze A Highland Song toonden. Ik was direct geïnteresseerd door de combo van ritmische gameplay en de verhalende aspecten van de game. Nu is de vraag of dit spel de top van mijn verwachtingen heeft kunnen bereiken.

De game begint met het hoofdpersonage Moira die een brief leest van haar oom Hamish. Daarin vraagt hij aan Moira om naar zijn vuurtoren te reizen zodat ze daar tegen het festival Beltane is. Hij wil haar iets tonen wat alleen maar op die dag gebeurt. Ze heeft nu pas beslist om te vertrekken en moet in zeven dagen naar de zee reizen. Tijdens het lezen van de brief toont de game de reis die je moet afleggen met een shot van de vuurtoren door de bergen heen naar het huis waar je begint.

Het is een prachtig begin dat je direct intrigeert; niet alleen door de brief van de mysterieuze Hamish, maar ook door het prachtige landschap dat je te zien krijgt. De Schotse Highlands zijn zeer goed gedesignd en zien er, ondanks hetzelfde soort landschap, nooit hetzelfde uit. Een groot deel daarvan is vooral te danken aan de art style. De mix tussen de schilderachtige achtergronden met grove penseelstreken en de ‘simpeler getekende’ Moira is adembenemend. Er zijn enige grafische glitches en een paar assets waar duidelijk minder tijd is ingestoken. Omdat die zich vooral op de achtergrond bevinden, doen ze geen tekort aan de prachtige wereld die de game je biedt.

Tijd om te klimmen!

Laat mij eerst iets duidelijk maken wat de game niet duidelijk zegt: die zeven dagen zijn geen tijdslimiet! Integendeel, je gaat de vuurtoren niet op tijd bereiken tijdens je eerste reis. Neem dus gerust je tijd.

De game heeft een duidelijke gameplayloop: je vindt ergens in de bergen een kaart, je gaat naar de top van een berg en je gebruikt daar de kaart om je route verder uit te stippelen. Die kaarten geven de exacte plaats van een route aan die je kan nemen om verder te trekken naar een ander deel van het gebergte en die plaats moet je dus perfect kunnen aanduiden. De game maakt het duidelijk of je überhaupt een kaart hebt die je kan gebruiken op de bergtop waar je staat en of je de plaats van de route goed aangeduid hebt. Je moet de plaats wel zeer specifiek aangeven, waardoor ik sommige routes met moeite kon activeren en eentje zelfs niet kon activeren hoewel ik ongeveer wist waar ik moet zijn. Daardoor lijkt het soms millimeterwerk. Sommige kaarten zijn ook onduidelijk. Er is bijvoorbeeld een kaart waar je je moet oriënteren aan de hand van een boodschap op een rots, maar de game zegt je op de top niet waar die inkerving zich bevindt. Gelukkig zijn er genoeg routes die je kunt kiezen, maar dat doet afbreuk aan de keuzevrijheid waar de game zichzelf mee aanprijst.

Op het beklimmen zelf is niets aan te merken. De besturing is veel te vergelijken met Breath of the Wild: je drukt X om te springen en je hebt een stamina-meter terwijl je klimt. Je hebt ook een gezondheidsmeter om in de gaten te houden die niet alleen vermindert als je valt, maar ook bijvoorbeeld onder invloed van regen, kou weer of sterke wind. Je kan zelfs in de regen klimmen. Dat gaat natuurlijk veel moeilijker, maar het is nog altijd mogelijk om je beklimming voort te zetten. Tijdens de beklimming kroop ik wel meerdere keren door de berg door. Een day one patch is nog niet aangekondigd. Of die glitches ook in de game zitten wanneer het uitkomt, is dus nog af te wachten. Je wordt wel meteen op dezelfde plaats teruggezet in plaats van dat je de volledige dag verliest alsof je gezondheidsmeter leeg is. Echt voortgang verliezen doe je dus niet.

Dat realistische design zet zich ook voort wanneer je moet gaan slapen. Je kan overal slapen als je wilt, maar hoe oncomfortabeler je nachtrust is, des te meer het maximum van de gezondheidsmeter vermindert. Je moet dus kiezen tussen meer vooruitgang boeken in je beklimming of in een huisje slapen om je gezondheidsmeter te behouden of te herstellen. Dat soort keuzes die je constant moet maken, dragen absoluut bij aan de stressvolle en gevaarlijke reis die je maakt en dat is iets dat ik absoluut apprecieer. A Highland Song weet als geen ander je in de sfeer te brengen van de Schotse Highlands en je volledig alleen te doen voelen. De momenten waar je constant keuzes moet maken zoals: ‘Ga ik in deze grot slapen of zoek ik nog eventjes verder naar een huis voor een betere nachtrust?’, ‘Wacht ik tot de regen over is of klim ik nog eventjes verder?’ en ‘Rust ik wat uit om mijn gezondheidsmeter terug te herstellen of ga ik nog wat verder?’, zijn de beste momenten van het spel.

Waar is de muziek?!

Je vraagt je nu misschien af: ‘Joran, waar is de ritmegameplay die je beloofd had?’ Geen zorgen, ik vroeg me dat op momenten ook af. De ritmesecties zijn maar mondjesmaat verspreid over het gebergte. Op bepaalde momenten tijdens je reis zie je een hert en dat is het teken dat je geweldige muziek te horen krijgt. De muziek tijdens de ritmesecties is gemaakt door twee Schotse folkgroepen, TALISK en Fourth Moon, en ik moet zeggen: wat een geweldige muziek is dat! Het is opzwepende muziek die absoluut past bij het landschap en benadrukt de gevoelens van vrijheid die jij en Moira voelen tijdens de reis.

Helaas is het design van de minigame (want dat is het eigenlijk) niet zo goed. Je hebt twee verschillende inputs, X en Y, maar ze verschillen te weinig van elkaar, zeker op een afstand. Je krijgt ook te weinig feedback als je een input goed uitvoert. In de meeste ritmegames wordt er met een geluidseffect duidelijk gemaakt dat je goed bezig bent en dat mis ik hier zeer hard. De inputs volgen ook altijd een bepaald deel van de muziek (de baslijn, de melodie…), maar die zijn soms te stil om te volgen. De soundmix van de nummers is dus niet altijd ideaal voor de ritme-minigame.

Verhalen van de bergen

Het verhaal van de game wordt verteld aan de hand van de brieven die je kreeg van Hamish. Nou ja, verhaal van de game; het is eerder het verhaal van de bergen. Bijna elke keer dat je gaat slapen, krijg je een verhaaltje van oom Hamish. Dat kan gaan over een bepaalde berg, geesten en heksen die nog steeds ronddwalen op de Highlands… De game gebruikt dus vooral de Schotse folklore om aan hun wereld te bouwen, maar die verhalen blijven te veel verhalen in de game. Ik kan de keren dat de game die folklore op een praktische manier gebruikt om je reis te beïnvloeden op twee handen tellen. Daarnaast zijn er ook te weinig personages die de game interessant maken en invloed hebben op je reis. Dat maakt dat het enige wat mij nog voortstuwde om de game te spelen het mysterie achter Hamish en Beltane was. Dat mysterie wordt helaas ook bijna niet uitgebreid. Het spel laat het vooral aan je verbeelding over.

Nog een keer

Ik bereikte de vuurtoren na 14 dagen. Mijn bedoeling was om meteen een ander pad te nemen, maar ik kwam van een koude kermis thuis. Tijdens mijn eerste playthrough heb ik alle twee de paden vrijgespeeld en heb ik een van die paden gekozen. Het spel toont echter niet waar de paden zijn van de kaarten die je al hebt opgelost en het zegt ook niet op de top dat je die bepaalde kaart kan gebruiken, want je hebt hem al gebruikt volgens de game. Dit is volgens mij de grootste designfout die de ontwikkelaars gemaakt hebben. Het feit dat er na je eerste playthrough geen map beschikbaar is van het gebergte waar je je op bevindt of dat het niet tenminste de paden toont die je al opgelost hebt, getuigt van een grote onvriendelijkheid naar de spelers toe. Je moet naar je lijst van kaarten gaan en zoeken naar de juiste kaart zonder dat de game zegt dat het de juiste is. Het is dus moeilijker om een pad te vinden in de tweede keer dat je speelt dan in de eerste keer, behalve als je de plaats van het pad zeer goed herinnert.

Ik ben dan maar meteen vertrokken naar het pad dat ik de eerste keer heb genomen. Ik bereikte de vuurtoren net op tijd om Beltane mee te maken en ik vond dat dat te gemakkelijk ging. Misschien lag het aan mijn route, maar ik had meer dan genoeg tijd om dezelfde route te nemen naar de vuurtoren en zeven dagen te winnen. Het einde stelde mij helaas teleur en haalde de ervaring van het spel omlaag.

Conclusie

Wat je van A Highland Song vindt, zal veel afhangen van de verwachtingen die je van de game hebt. Verwacht je een game met prachtige graphics en een wereld die je kan ontdekken door bergen te beklimmen en je eigen weg te banen door de Schotse Highlands, dan zal je zeker aan je trekken komen. Verwacht je een goed verhaal met een interessante wereld en goede ritmegameplay (zoals ik), dan zal de game je redelijk teleurstellen. A Highland Song is een game die meestal goed gedesignd is, maar wordt neergehaald door een niet interessant verhaal, ritmesecties die voelen alsof het een side modus is en een wereld die niet interessant is. Het herspelen van de game, wat volgens de ontwikkelaars een groot deel van de ervaring is, is moeilijker gemaakt als je paden hebt vrijgespeeld die je niet hebt genomen. Het is ook niet iets wat ik zelf zou doen, omdat er naast het mysterie van Hamish geen reden is om nieuwe routes te vinden en de bergen te beklimmen.