Mario Tennis Aces

Twee en een half jaar geleden was geen leuke tijd. De herinneringen aan Mario Tennis: Ultra Smash drijven me tegemoet en maken me wederom verdrietig. Dit maakt het lastig voor mij om mijn enthousiasme voor een nieuw deel in de serie terug te vinden… of toch? Om eerlijk te zijn fascineerde de aanloop naar het spelen van de game me wel. De beelden in de Nintendo Direct-uitzendingen waren indrukwekkend en boden meer ruimte voor optimisme dan de voorgaande Mario Tennis-games. De verbeteringen qua gameplay voerden vooral mijn enthousiasme. Dit kwam allemaal naar voren toen ik de game dinsdag zelf mocht uitproberen. Hier kon ik zowel de avonturenmodus als de vrije modus testen. Hoe beviel het?

Nintendo heeft mij in het diepe gegooid en me door de verhaalmodus laten spelen. De eerste drie missies vonden plaats in de Bask Ruins en introduceerden alle basismechanieken. In het begin leer je vooral dingen die je al kent uit de vorige games. Denk hierbij aan serveren, verschillende swings en enkele trucjes. De tempel test je kennis en reactievermogen direct hierna, waardoor je de basis vrij snel onder de knie hebt. Mario Tennis Aces wil echt dat je deze basis goed doorhebt voor je nieuwe dingen leert.

Door diep de tempel in te gaan krijg je de eerste verhaaldelen gepresenteerd. Aster, de bewaker van King Bask, vertelt je over de Legendary Racket en waarom je dit racket moet stoppen. Lucien, zoals het Racket echt heet, is een gevaarlijk apparaat dat mensen controleert. King Bask is bang geworden van alle kracht van Lucien en heeft het over vijf Power Stones verdeeld, verspreid over het eiland. Wario en Waluigi stuitten op het racket, nu aan de oppervlakte geraakt na jaren versleuteld te zijn, en willen het voor eigengewin. Jouw taak is alle Power Stones te vinden voordat Luigi dat doet, die volledig onder controle van Lucien is.

Bewaker Aster helpt Mario in zijn queeste door hem enkele vaardigheden bij te brengen. Degene die hiervan de meeste aandacht zal krijgen is Zone Shot. Hiervoor moet je voor een Star Point gaan of je energiebalk volledig vullen; het schot plaatst je in een eerste-persoonsperspectief en laat je op een bepaalde plek op het veld mikken. Dit gaat via bewegingsdetectie in de verschillende controllers, waarmee je precies kunt mikken. Dit systeem gooit het over een heel andere boeg dan in andere Mario Tennis-games en verandert de manier waarop je de game speelt.

Een andere game changer zijn Zone Speed en de block-elementen in Mario Tennis Aces. Met Zone Speed kun je energie gebruiken om de tijd te vertragen, wat je een grotere kans geeft om terug te slaan. Dit is cruciaal terwijl je met inkomende Zone Shots te maken hebt, of met andere worpen die je niet aan ziet komen. Om dergelijke schoten terug te kaatsen heb je een sterk antwoord nodig. De timing is enorm belangrijk hier, want door net iets te vroeg of te laat te zijn, verlies je een levenspunt. Als je ze alle drie verliest, resulteren verhaalmissies direct in een game over. Als je het echter goed doet, ontvang je een flinke energieboost, meer dan wat je normaal zou ontvangen.

De energiemeter speelt ook een cruciale rol in de gameplay van Mario Tennis Aces. Elk schot brengt je energie terug, terwijl een foutje je energie kost. Deze energie geeft je de mogelijkheid om speciale acties uit te voeren, zonder welke je toch snel het loodje zou leggen. Twee goede spelers zouden constant de balk opladen tot het juiste moment. Dan begint er een wedstrijd van wederom vertragen, speciale acties en zogenaamde Trick Shots. In Mario’s geval komt dit neer op een zijwaartse of bovenwaartse flip, de bal terugslaand met extra kracht. Het duurt even om dit goed onder de kniw te krijgen, maar de Trick Shot is cruciaal als uitsmijter van een goede wedstrijd.

Het fijne aan alle personages verkennen komt vooral terug in uitzoeken wat het beste werkt voor ieder. Een goed voorbeeld is dat ik Boo wat traag vond, maar zijn Trick Shot juist weer enorm goed. Hij doet een snelle onzichtbare beweging naar de zijkant, verschijnt weer uit het niets en zendt de bal met een rotsnelheid naar de andere kant. Als je dit combineert met Zone Speed krijg je een uiterst effectieve set. Het helpt dat de besturing vrij gemakkelijk te leren is. Een beginnende speler zal alle knoppencombinaties moeten leren, maar kan hier met wat tijd best overheen komen.

Na een lange tutorial, pas je al je vaardigheden toe. Het begint gemakkelijk met een match tegen Donkey Kong, maar je realiseert je al snel waarom je allerlei trucjes hebt moeten leren. De eerste lastige missie laat je vuurballen terugslaan van piranhaplanten. Als je ondertussen een plant raakt, scoor je een punt. Hier heb je er dertig van nodig om verder te komen, wat meer moeite kost dan je zou denken. De missie vereist optimaal gebruik van de verschillende schottypes, aangezien ze zich op verschillende hoogtes en hoeken bevinden. Gelukkig heb je er ook wel even de tijd voor, dus mag je gerust wat foutjes maken.

De laatste en lastigste missie zet je in een gevecht tegen Petey Piranha. Dit bracht een prima baasgevecht met levensbalk, tijdslimiet en een krachtige vijand. Door ballen haar kant op te schieten, forceer je haar te reageren. Dit zorgt haar voor energieverlies. Door het einde van haar energiebalk te bereiken, krijg je de kans om een Zone Shot uit te voeren en haar in de buik te raken. Dit moet je drie keer doen om te winnen. Elke keer wordt het lastiger, doordat ze op Zone Shots begint te vertrouwen, en op andere speciale aanvallen die je genoeg moeilijkheid bezorgen. De tijdslimiet is lang genoeg, al ben je het makkelijkst klaar met drie snelle blokken. Met een focus op speciale aanvallen, is dit nog lastiger dan het zou klinken. Ik heb het als een lastige doch interessante uitdaging ervaren.

Waar mijn verhaalsessie tot een einde kwam, kon ik gelukkig nog even met de Free Play Mode aan de slag. Met een simpel optiemenu kun je deze modus spelen zoals je zelf wil. Diverse wedstrijdtypes, CPU-moeilijkheidsgraden, speeltijd en veldopties waren present. En ja, er zijn verschillende speelvelden om uit te kiezen. Een concept dat zo vreemd lijkt na Mario Tennis: Ultra Smash, dat ik zelfs even in mijn ogen moest wrijven. Tijdens de demo konden we op de jungle- en stadium-velden spelen met alle aangekondigde personages. Normaliter ging ik voor Boo en Bowser Jr., maar ook Chain Chomp speelde verrassend goed. Hij is krankzinnig, bijzonder snel en krachtig genoeg om elk obstakel te overwinnen.

De introducties en personen in het publiek maakten hier de meeste indruk op mij. De fans hebben allerlei kledij aan van hun favoriete spelers, wat de camerashots van dichtbij erg mooi maakt. De introducties stelen absoluut de show met figuren als Yoshi, Daisy en Wario die een bijzondere entree maken. Het ziet er allemaal zo veel beter uit dan het levensloze Ultra Smash. Alles in de game is prachtig geanimeerd en presenteert een deel van iets groters. Mario Tennis Aces is rijk in kleur, vormgeving en attitude, die recht doet aan een Mario-sporttitel.

Voorlopige conclusie

Als een compleet pakket zou Mario Tennis Aces wel eens mijn game van de zomer kunnen worden. Met mechanieken die aan traditionele sport- en vechtgames doen denken, heb je genoeg om op te letten bij het spelen. Er is een uitdagende verhaallijn die spelers laat multitasken, terwijl de multiplayer voor ieder wel iets heeft. Tel hier een mooie presentatie bij op en ontwikkelaar Camelot keert terug naar haar vorm van weleer. Ik hoop van harte dat de game goed landt op de Nintendo Switch.