Met Mario, Luigi en Bowser in de trein

Mario en Luigi: Bowsers Inside Story kwam 15 jaar geleden uit voor de Nintendo DS. In mijn herinnering is dit één van de beste Mario RPG’s. Omdat ik onlangs een Nintendo DSi gekocht heb, besloot ik de game weer eens op te starten. En om helemaal in handheldsferen te blijven, deed ik dat in een volle trein, onderweg naar Eindhoven Centraal.

De gemiddelde N1-UP-lezer is tussen de 20 en 35 jaar oud, dus de meesten van jullie kennen de Nintendo DS nog wel. Dit kekke apparaat kwam uit in 2004 en zette vele trends. Niet één, maar twee schermen, een touch-screen en een microfoon? Dat was, in het pre-smartphonetijdperk, ontzettend nieuw en spannend. Het was in veel opzichten een revolutionaire handheld en maar weinig games maakten zó goed gebruik van de functies van de DS, als Bowser’s eerste RPG avontuur.

Stomp op de neus

Want jawel, in Bowsers Inside Story zijn Mario en Luigi zeker niet de hoofdrolspelers. Dat is de logge en lompe Koning der Koopa’s, die je op het bovenste scherm mag besturen. Niet alleen in de spelwereld, maar ook tijdens de actieve turn-based gevechten waar de Mario en Luigi games om bekend staan. In het aanvalsreperoire van Bowser vind je alleen geen suffe sprongetjes, maar alles verzengende vlammen en een ouderwetse stomp op de neus.

Maar Bowser kan meer! Met een druk op X-knop doet hij zijn beste stofzuiger-imitatie en slokt hij bepaalde vijanden helemaal op. Die komen vervolgens in zijn maag terecht, waar Mario en Luigi beland zijn om verhaal-technische redenen. Op het onderste scherm mag je nu dus een gevecht in een gevecht gaan voeren met de twee loodgieters. Dat is net zo trippy als het klinkt.

Maar het hoogtepunt vormen de reusachtige gevechten, waarin een opgezwollen Bowser het opneemt tegen, oh ik noem maar iets, een complete trein of een gigantisch kasteel met armen en benen. Tijdens deze gevechten houdt je de Nintendo DS vast als een boek, gebruik je het touchscreen voor aanvallen en moet je zelfs in de microfoon blazen om vuur te spuwen.

Blazen in de trein

Een dertigplusser in een Nintendo DS zien blazen, dat ziet er misschien een beetje gek uit in een volle trein onderweg naar Eindhoven. Maar het laat tegelijkertijd de oneindige creativiteit zien van de Nintendo DS in het algemeen en Bowsers Inside Story in het bijzonder. De Nintendo Switch is een prachtig apparaat, maar dit soort gekkigheid mis ik soms weleens bij het huidige Nintendo.

Oudere mensen begrijpen er niets van en er groeit momenteel een generatie op die niet eens weet wat een Nintendo DS is. Maar dat maakt mij allemaal niets uit. Laat mij maar lekker die gekke millennial in de trein zijn. Ik stap uit op Eindhoven Centraal, met een dikke glimlach en een tevreden Bowser in mijn tas. Showtime!